چکیده:
اراده،اساس عقود و تصرفات به شمار میآید،به گونهای که بدون آن نمیتوان بر هیچ عقد و تصرفی آثار شرعی و حقوقی مترتب کرد.اراده،امری است پوشیده که مکان آن قلب است و کشف آن نیازمند نوعی اظهار؛که اشاره یکی از آنهاست.اشاره همچون وسایل دیگر تعبیر از اراده،یعنی لفظ، کتابت،فعل و سکوت دارای احکامی است.به طور کلی اشاره یا در شخص لال مادرزاد مطرح است که اشارهء وی بنابر ضرورت تعبیرکنندهء اراده است، مگر اینکه قادر به نوشتن باشد که در این حالت کتابت بر اشاره ارجحیت دارد و یا اشاره در مورد شخص لال عارضی(غیر مادرزاد)محل بحث است که اشارهء وی بنابر دفع حرج و ضرر،ملاک تنفیذ است و احتمال رفع لال بودن وی در آینده هینچ تأثیری در حکم ندارد و یا اشاره از شخص ناطق حاصل میشود که در این حالت هم تعبیر به اراده میگردد،زیرا عرف حاضر در تعاملات مردم در مجالس قانونگذاری یا بازارهای بورس و غیره بیانگر تعبیر از اراده است.در همهء موارد،اشاره باید مفهم و واضح باشد.
خلاصه ماشینی:
"لال مادرزاد مطرح است که اشارهء وی بنابر ضرورت تعبیرکنندهء اراده است،
مگر اینکه قادر به نوشتن باشد که در این حالت کتابت بر اشاره ارجحیت دارد
و یا اشاره در مورد شخص لال عارضی(غیر مادرزاد)محل بحث است که
اشاره از آن جهت که توسط چه کسی به کار گرفته شده،دارای اقسامی است:3-1-اشارهء لال مادرزاد
نظر دارند که اشارهء مفهم لال مادرزاد،همچون نطق ناطق تعبیر به اراده میکند(نکـ:
عدم توجه به اشارهء او،باعث حرج و سختی و تضییع حق او خواهد شد و این امر با اساس اسلام که رفع حرج و ضرر؛محافظت از حقوق مردم است همخوانی ندارد،
است که مفهوم،معروف و معمول باشد و تفاوتی بین اینکه شخص این اشارهء مطلوب
البته این اتفاق نظر در مورد لال مادرزادی است که قادر به نوشتن نیست بنابراین،
مادرزاد است و عقود و تصرفاتش مانند شخص لال مادرزاد،با اشاره منعقد
ارادهء باطنی انسان بپردازد معتبر است و در حقیقت اشاره نیز دارای این خصوصیت
رأی دوم:اعتقاد حنفیه این است که اشاره شخص لال،در صورتی که امید به
جواز بیان اراده توسط اشاره حکم داده است و عدم تحکیم عرف،عسر و حرج را به
البته اختلاف فقها بیشتر در مورد اشارهء شخص غیر لال است.
این اختلاف به گونهای است که فقها در تعبیر اراده توسط اشاره در عقود
این موارد،بیانگر عدم مطلق بودن تعبیر از اراده بودن اشاره است.
پس اصل در اشارهء لال این است که جایگزین نطق و قابل احتجاج است،مگر در
میشود اما اگر قادر به نوشتن باشد در قبول اشارهء او اختلاف است."