خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) [نقاشی] گفتن یا چهطور گفتن؟ [به بهانهء نمایشگاه نقاشی مرتضی اسدی در نگارخانه ممیز-خانه هنرمندان] جواد مدرسی جوان چون که دیر آید،دیر پاید.
احتمالا اولین سؤالی که پس از دیدن این نمایشگاه در ذهن مخاطبان ایجاد میشد،این بود:پس،همهء این سالها کجا بوده است؟مگر ما چند تا مرتضی اسدی در جامعهمان داریم که او را باید اینطور گاه به گاه ببینیم؟آثار اسدی اگرچه ممکن است در نظر اول چندان نخبهگرا نباشند،اما ویژگیهایی دارند که من آن را امروز در کار کمتر نقاشی میبینم؛ویژگی که میتواند همزمان با امر زیباییشناسانه بار آموزشی هم به خود بگیرد.
هرچند برخی بر اساس نظریات پسامدرن معتقدند،دیگر چندان تفاوتی نمیکند که نقاش چگونه کار کند،بلکه نتیجه مهم است،اما به نظر من بخش زیادی از کار نقاشی مربوط به ماده و دست است.
اسدی در این نمایشگاه نشان داده که در اهمیت دادن به زبان نقاشی همچنان یک مدرنیست است."