خلاصه ماشینی:
"با آنکه مقام حکمی و فلسفی بابا افضل امروزه نزد ما مسلم و بزرگ است،اما کمتر مورد توجه بوده و تنها خواجه نصیر«همواره باباافضل را محترم میدانسته و ضمن شعری،او را به بزرگی و فضل ستوده است: گر عرض دهد سپهر اعلی فضل فضلا و فضل افضل از هر ملکی به جای تسبیح آواز آید که:افضل،افضل»3 بجز این،در باب زندگی بابا«در یکی از منابع کهن و معتبر دربارهء او که رسالهای است با عنوان«مختصر فی ذکر الحکماء الیونانیین و الملیین»(متعلق به اواخر سدهء 7 یا اوایل سدهء 8 ق)درگذشت او حدود سال 016 ق3121/ م آمده است.
استاد علامه مجتبی مینوی در دیباچهء مصنفات باباافضل،شاید به همین دلیل،به ذکر کلیات بسنده کرده و از جمله نوشته:«مصنف این مجموعه رسائل،یعین افضل الدین کاشانی،از آنها بوده است که کمال آدمی را در زندگانی عقلانی و روحانی میدانند و زندگانی طبیعی و حسی او را هیچ میشمارند و معتقدند که غایت سعادت واعلی مرتبهء نفس ناطقه معرفت صانع و صفات کمال او و تنزه او از نقصان است از راه تحقیق در آثار و افعالی که از او در آغاز آفرینش و انجام آن صادر شده است و خواهد شد،ما کیسستیم و از کجا آمدهایم،اینجا به چه کار آمدهایم و چگونه باید رفتار کنیم،به کجا میرویم و چه میشویم».
استاد یحیی مهدوی در یادداشتی به چاپ دوم مصنفات به این موضوع اشاره کرده و مینویسد:«چاپ اول مجموعهء رسائل افضل الدین محمد مرقی کاشانی در دو مجلد به این ترتیب:مجلد اول مشتمل بر هفت رساله در 1331 و مجلد دوم مشتمل بر پنج رساله و تقریرات و اشعار به سال 7331 هـ-."