چکیده:
در پژوهش حاضر تاثیر یک برنامه فعالیت بدنی منتخب و داروی ایبوپروفن به تنهایی و باهم،بر کوفتگی عضلانی تاخیری بررسی و مقایسه شد.44 پس غیر ورزشکار 2-+12 سال در گروههای چهارگانه تحقیق شرکت کردند که عبارت بودند از:1-دوازده نفر در گروه فعالیت بدنی،2-یازده نفر در گروه ایبوپروفن،3-یازده نفر در گروه فعالیت بدنی و ایبوپروفن و4-ده نفر در گروه شاهد.برنامه فعالیت بدنی شامل پنج دقیقه راه رفتن و دویدن آرام،ده دقیقه کشش ایستای دستها و کمربند شانهای و پنج دقیقه حرکات نرمشی با انقباضهای زیر بیشینه بود.مقدار ایبوپروفن مورد مصرف 0082 میلی گرم بود که از یک ساعت قبل از انجام انقباضهای برونگرا تا 74 ساعت پس از آن به افراد داده شد.جهت ایجاد کوفتگی عضلانی از آنها خواسته شد تا 07 انقباض برونگرا با 08 درصد MVC با دست غیر برتر بر روی صندلی مخصوصی که به همین منظور ساخته شده بود،انجام دهند.مدت زمان هر انقباض سه ثانیه بود،افلراد در فاصله هر دو انقباض 01 ثانیه استراحت میکردند و یک دقیقه استراحت هم بین هر دوره که ده انقباض را شامل میشد، در نظر گرفته شد.متغیرهایی که یک ساعت قبل از انقباضهای برونگرا و یک،42 و 84 ساعت بعد از انقباضها اندازهگیری شدند عبارت بودند از:درک کوفتگی عضلانی،حد اکثر قدرت برونگرا،میزان آنزیم کراتین کیناز( CK )و دامنه حرکتی آرنج.دادههای جمعآوری شده با روش آماری تحلیل واریانس ( ANOVA )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج زیر حاصل شد: اوج گرفتگی عضلانی در تمامی گروههای چهارگانه تحقیق بین 42 تا 84 ساعت پس از انقباضها بود که غیر از گروه شاهد در گروههای دیگر پس از 42 ساعت رو به کاهش گذاشت.این موضوع در مورد میزان آنزیم CK نیز صادق بود و در 84 ساعت پس از انقباضها بین تمامی گروههای سهگانه و گروه شاهد تفاوت معنیداری (P->0/05) در میزان CK مشاهده شد.کاهش دامنه حرکتی آرانج نیز در تمامی گروهها مشاهده شد،اما این کاهش در گروههای تجربی کمتر از گروه شاهد بود.هرچند قدر برونگرا نیز در طول دوران کوفتگی کاهش نشان داد،با این حال فعالیت بدنی در مقایسه با ایبوپروفن موجب کاهش کمتری در قدرت شد. نتیجه این تحقیق نشان میدهد،اگرچه ایبوپروفن مانند فعالیت بدنی در برخی موارد مانند درک احساس کوفتگی،اثر معنیداری بر کاهش درد داشه است،اما نتایج حاصل از تاثیر فعالیت بدنی و فعالیت بدنی با ایبوپروفن بر میزان CK ،قدرت عضلانی و دامنه حرکتی نشان تاثیر بیشتر فعالیت بدنی بر متغیرهای مرتبط با کوفتگی عضلانی تاخیری در 24 و 48 ساعت پس از انقباضهای برونگرا است.
خلاصه ماشینی:
"در پژوهش حاضر تأثیر یک برنامه فعالیت بدنی منتخب و داروی ایبوپروفن به تنهایی و باهم،بر
( ANOVA )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج زیر حاصل شد: اوج گرفتگی عضلانی در تمامی گروههای چهارگانه تحقیق بین 42 تا 84 ساعت پس از انقباضها بود
که غیر از گروه شاهد در گروههای دیگر پس از 42 ساعت رو به کاهش گذاشت.
میزان آنزیم CK نیز صادق بود و در 84 ساعت پس از انقباضها بین تمامی گروههای سهگانه و گروه شاهد
مشاهده شد،اما این کاهش در گروههای تجربی کمتر از گروه شاهد بود.
طول دوران کوفتگی کاهش نشان داد،با این حال فعالیت بدنی در مقایسه با ایبوپروفن موجب کاهش
نتیجه این تحقیق نشان میدهد،اگرچه ایبوپروفن مانند فعالیت بدنی در برخی موارد مانند درک
احساس کوفتگی،اثر معنیداری بر کاهش درد داشه است،اما نتایج حاصل از تأثیر فعالیت بدنی و
فعالیت بدنی با ایبوپروفن بر میزان CK ،قدرت عضلانی و دامنه حرکتی نشان تأثیر بیشتر فعالیت بدنی بر
متغیرهای مرتبط با کوفتگی عضلانی تأخیری در 42 و 84 ساعت پس از انقباضهای برونگرا است.
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
4. بین گروههای فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد
گروه فعالیت بدنی با ایبوپروفن و شاهد مشاهده شد."