خلاصه ماشینی:
"فاکس و ماتیوس نیز عنوان کردند که شرکت در یک برنامهء تمرین از نوع راه رفتن و دویدن باعث کاهش فشار خون سیستولی و دیاستولی در آزمودنیهایی شد که دارای عوامل تهدیدکننده مرکب از سکته قلبی و فشار خون بودهاند همچنین نویسندگان فوق اذعان میدارند که: هنگام فعالیت بدنی،فشار خون نیز همراه با ازدیاد برونده قلبی افزایش مییابد یا بهطور دقیقتر افزایش در حجم ضربهای و ضربان قلب توسط تأثیرات عصبی هورمونی حاصل میگردد،که این تأثیر بیشتر متوجه فشار سیستولی است تا دیاستولی و یا فشار میانگین(8).
L and et al(1993) در سال 3991 تحت عنوان«واکنشهای قلبی- عروقی به انقباضهای ایزومتریکی»انجام گرفت به این نتیجه رسیدند که:وسعت واکنشهای قلبی- عروقی به ورزش ایزومتریک بستگی زیادی به ویژگی کار انجام شده دارد و الگوهای متفاوتی از واکنشهای قلبی-عروقی برای ضربان قلب( HR )،میانگین فشار خون سرخرگی( Pa )و حجم ضربهای( SV )در طی انقباض با 02 و 001 درصد حد اکثر انقباض ارادی( MVC )وجود دارد.
بحث و نتیجهگیری از یافتههای تحقیق نتیجه گرفته میشود که فشار خون سیستولی در اثر انقباضهای ایزومتریک حتی د شدت 05 درصد بهطور قابل ملاحظهای افزایش یافته ولی در انقباض ایزوتونیک تنها در شدت 08 درصد قابل ملاحظه بود که این یافتهها با نتایج تحقیقی چندتن از محققین دیگر از جمله کردی،شیور،ادینگتون و ادگرتون،فاکس و ماتیوس،ویل هارست،اسمیت، آردیسینو و همکارانش،عسگریان و ایلبیگی مطابقت دارد(4،8،9،01،1،7،2،71،82).
بنابراین با چنین افزایشی در فشار خون شریانی و عدم وجود افزایش در بازگشت خون وریدی اغلب حجم ضربهای افت میکند،بنابراین مشخصترین مکانیسم قابل دستیابی قلب برای نگهداری برونده قلبی افزایش یافته،افزایش تعداد ضربان قلب میباشد در نتیجه از فشار وارد به قلب بهطور موقت نیز کاسته میشود که این وضعیت میتواند برای شرایط حاد بیماریهای قلبی -عروقی خطرناک باشد."