چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش والدین بر رفتار اجتماعی دانشآموزان عقب
مانده ذهنی آموزش پذیر دختر بود.بدین منظور 80 دانشآمو عقب مانده ذهنی آموزش پذیر
دختر از مراکز آموزش و پرورش استثنایی شهر تهران که در سطوح پیش دبستانی و اول
ابتدایی مشغول به تحصیل بودند.به عنوان جامعه نمونه برگزیده شدند و در چهار گروه 20
نفری دو گروه آزمایشی، دو گروه گواه قرار گرفتند.فرضیه اصلی پژوهش به این مطلب
اشاره داشت که«آموزش والدین در زمینه چگونگی آموزش دادن مهارتهای خودیاری پیشرفته
به کودک استثنایی به کمک روشهای ایجاد، تغییر و اصلاح رفتار، بر روی رفتار اجتماعی
دانشآموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر دختر مؤثر است».به همین منظور والدین دو گروه آزمایشی طی یک دوره آزمایشی به صورت گروهی تعلیم
داده شدند و پس از طی کردن دوره 120 روزه، از آنان آزمون بهعمل آمد.آزمون عبارت بود از پرسشنامهای خود ساخته که با در نظر داشتن موارد
آموزشی و مقیاس رشد اجتماعی وایلند تهیه گردیده بود و مطابق طرح پژوهش در پیش آزمون
از دو گروه و سپس در هنگام پس آزمون از هر چهار گروه به عمل آمد.نتایج حکایت از آن داشت که والدین گروههای آزمایشی که در جلسات آموزش والدین
شرکت کرده بودند، در بهبود رفتار اجتماعی فرزند عقب مانده آموزش پذیر خود مؤثر
بودهاند، چرا که دانشآموزان گروههای آزمایشی به طور معناداری برتر از گروههای
گواه در پس آزمون نشان دادند و این مؤید آن بود که فرضیه اصلی پژوهش مورد قبول واقع
شده است.از آنجا که پیش از مرحله اصلی اجرای پژوهش، متغیرهای فرعی و مداخلهگر تا حد
امکان کنترل شده بودند، نتایج پژوهش نشان دادند که آموزش والدین در سالهای نخستین
ورود کودکان عقب مانده ذهنی به مدرسه میتواند در بهبود رفتار اجتماعی آنان تأثیر
داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
"فرضیه اصلی پژوهش به این مطلب اشاره داشت که«آموزش والدین در زمینه چگونگی آموزش دادن مهارتهای خودیاری پیشرفته به کودک استثنایی به کمک روشهای ایجاد، تغییر و اصلاح رفتار، بر روی رفتار اجتماعی دانشآموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر دختر مؤثر است».
نتایج حکایت از آن داشت که والدین گروههای آزمایشی که در جلسات آموزش والدین شرکت کرده بودند، در بهبود رفتار اجتماعی فرزند عقب مانده آموزش پذیر خود مؤثر بودهاند، چرا که دانشآموزان گروههای آزمایشی به طور معناداری برتر از گروههای گواه در پس آزمون نشان دادند و این مؤید آن بود که فرضیه اصلی پژوهش مورد قبول واقع شده است.
فرضیه پژوهش با توجه به اهمیت، ضرورت و اهداف پژوهش، فرضیه اصلی تحقیق عبارت بود از: «آموزش والدین، در زمینه چگونه آموزش دادن مهارتهای خودیاری پیشرفته به کودک استثنایی به کمک روشهای ایجاد، تغییر و اصلاح رفتار، بر روی رفتار اجتماعی دانشآموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر دختر مؤثر است».
نتایج نشان داد که آموزش والدین در زمینه چگونگی آموزش مهارتهای خودیاری پیشرفته به کودک استثنایی با روشهای ایجاد، تغییر و اصلاح رفتار بر روی رفتار اجتماعی دانشآموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر دختر تأثیر مثبت دارد.
بنابراین، بر اساس یافتههای تحقیق میتوان اظهار داشت که: «آموزش والدین در زمینه چگونگی آموزش دادن مهارتهای خود یاری پیشرفته به کودک استثنایی به کمک استثنایی به کمک روشهای ایجاد، تغییر و اصلاح رفتار بر روی رفتار اجتماعی دانشآموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر دختر مؤثر است»."