و در پی گفتار آن نظریه پرداز بزرگ چک نگاه کنیم به 3 شعر زیر (گریز - هدیه - پشت آن تور) ادب و هنر

"با گام‌های بلند من، و قالب بلورین نور، در شبانه‌ی سکوت، اگر به هم درآمیزند!! نفس‌های تازه‌ای خواهیم ساخت، و به مترسک‌های جالیز هدیه خواهیم کرد، نفس کشیدن را... *** 2500 بار، ساعت شماته‌دار زمانه‌سنج ما، با صور خود، در گوش ما دمید!! که لب‌خند آفرینش است، به سوی ما روانه کرد، تا راهیان عشق را، سوار بر اسب بال‌دار، به کهکشان نور فرستیم. 2-قطعه‌ای از فروغ فرخ‌زاد من از نهایت شب حرف می‌زنم. و از نهایت شب حرف می‌زنم. چه عطری‌ست در بارش عصر!! چه عطری‌ست در کاه‌گل‌ها!! *** سه ساعت از اندوه می‌رفت، که آن‌ها رسیدند در جامه‌ی سوگ! یکی رفت تا چهره عکس، یکی سوی درگاه، و تو پشت آن تور... «چه سرد است اندوه؟» و تو پشت آن تور... *** و رؤیای من طعم گل داشت! و رؤیای من عطری از کاه‌گل‌ها! و رؤیای من سیبی از آتش سرخ! پریدم من از خواب،در بارش عصر."