چکیده:
به منظور مقایسه تأثیر فنون حساسیتزدایی تدریجی، جرأتآموزی و تلفیقی و مقایسه
آن با گروه گواه در درمان اختلال هراس اجتماعی، 32 نفر از افراد مبتلا انتخاب و به
صورت جایگزینی تصادفی در چهار گروه درمان و گواه قرار گرفتند.سؤال کلی پژوهش حاضر
این است که«آیا روشهای درمان حساسیتزدایی جرأتآموزی و تلفیق آن، در مقایسه با
گروه گواه در پایان دوره درمان و سه ماه بعد از آن(ارزیابی پیگیری)در درمان اختلال
هراس اجتماعی مؤثر میباشد».فرضیه کلی پژوهش عبارت بود از روش درمان تلفیقی
(حساسیتزدایی تدریجی+جرأتآموزی)بیشتر از روش حساسیتزدایی تدریجی، جرأتآموزی به
تنهایی در مقایسه با گروه گواه در دوره درمان و پس از آن، باعث کاهش علایم مبتلایان
به هراس اجتماعی میگردد.روش تحقیق، نیمه آزمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه بالینی و پرسشنامههای اضطراب زونگ، پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی و اجتناب و فشار
اجتماعی واتسون و فرند و پرسشنامه جرأتورزی گمبریل و ریچی بود.دادههای پژوهش با استفاده از تجزیه و تحلیل واریانس لیند کوئیست و آزمون تعقیبی
توکی مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج آزمون F در سطح 01/0 نشان داد که فقط
فرضیههای مربوط به دوره درمان تأیید و فرضیههای مربوط به ارزیابی پیگیری تأیید
نگردیدند.به عبارت دیگر روشهای درمان حساسیتزدایی تدریجی، جرأتآموزی و تلفیقی فقط
در دوره درمان مؤثر بوده و بعد از درمان از اثربخشی آنها کاسته شدهاست.همچنین روش
تلفیقی نسبت به دو روش دیگر دارای اثربخشی بیشتری بوده است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج مطابق طرح پژوهش و به منظور آزمون فرضیهها با آزمونهای آماری، روش آماری تجزیه و تحلیل واریانس لیند کوئیست برای ساده کردن به دو بخش تقسیم شد: ابتدا میانگینهای نمرات افتراقی( D )پیشآزمون و پسآزمون چهار گروه درمانی در متغیرهای اضطراب، ترس از ارزیابی منفی، فشار و اجتناب اجتماعی، کاهش رفتار جرأتورزانه(درجه ناراحتی)، افزایش رفتار جرأتورزانه(میزان بروز رفتار)از طریق (1)- Zung (2)- Watson Freiend (3)- Ganbril Richey (به تصویر صفحه مراجعه شود) تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه مورد بررسی قرار گرفت که در صورت معنادار شدن F آزمون تعقیبی توکی برای مشخص شدن تفاوت جفتی میانگینهای گروههای درمانی استفاده گردید.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 6-خلاصه تجریه و تحلیل واریانس نمرات افتراقی پسآزمون و پیگیری مربوط به پرسشنامه اضطراب زونگ گروههای تحت درمان چون F محاسبه شده(95/0)کوچکتر از F مورد انتظار(57/4)میباشد بنا بر این در سطح 01/0 معنیدار نمیباشد و این نشان میدهد که بین چهار گروه درمانی و گروه گواه تفاوت معناداری در کاهش اضطراب بیماران مبتلا به هراس اجتماعی در دوره بعد از درمان وجود ندارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 18-خلاصه تجزیه و تحلیل واریانس میانگین نمرات افتراقی پسآزمون و آزمون پیگیری مربوط به پرسشنامه جرأتآموزی(میزان بروز رفتار) چون F محاسبه شده(21/1)کوچکتر از F مورد انتظار(57/2)میباشد، بنا بر این در سطح 01/0 معنیدار نمیباشد، یعنی بین روشهای درمانی و گروه گواه تفاوتی در افزایش رفتار جرأتورزانه وجود ندارد."