خلاصه ماشینی:
"چرا این دایگان مهربانتر از مادر به سراغ،شخصیتهای بزرگ و عظیم الشأنی مانند میرداماد و ملا صدرا و شیخ بهائی و دهها مانند اینان نمیروند که از خدمات آنان نه فقط ایرانیان که حتی جهان متمدن گذشته و امروز بقدر وسع خود بهره گرفته است.
آیا باز سیاستی خصمانه در کار نیست که ذهن جوان امروز ما بجای حکمت و اندیشه و دانش،بسوی مطربی و ترانهسازی برگردانده شود؟و عشرت غلفت آلوده امروزی او بر آینده پیروزش پیروز شود؟چرا باید مفاخر ملی ما را بیگانگان به ما معرفی کنند؟و چرا باید باز خزف،بازار گوهر را بشکند؟و چرا باید ثروت و سرمایه ملتی که به مسئولین دولتی اعتماد نموده و آن ثروت را به آنها سپرده، صرف ساز و آواز و یادبود سازگران پرآوازه گردد؟؟و بقول معروف چرا «عطای بزرگان چو ابر بهار ببارد به جایی نیاید بکار»؟"