چکیده:
آیه نور به اضافه چند آیه بعدی(از آیه 53 تا 40)از نظر تفسیر یکی از آیات مشکله قرآن مجید است مفسران فلاسفه متکلمان و عرفانی اسلامی هرکدام در تفسیر این آیات بحثهای فروانی نمودهاند در معنای کلی این آیات مقایسهای میان افراد مومن دون کافر ترتیب یافته است بخصوص در تفسیر آیه اول(35)اشارات و کنایات و روایات بسیار زیادی به عنوان تطبیق آیه به مصادیق مختلفی بیان شده و واژههای آیه به مفاهیم و اشخاص و اشیا تطبیق گردیده است.تطبیق واژهها در این مصادیق در محورهای مختلف نبوت امامت ایمان و قلب مومن بررسی شده است.
خلاصه ماشینی:
"شهید مطهری میفرماید:لفظ نور وضع شده است برای هر چیزی که روشن و روشنکننده باشد
باید بدانیم که اگر میگوییم خدا نور است مقصود این نیست که العیاذ بالله از نوع نورهای حسی است
آنچه که ما در جملات گذشته گفتیم«خدا نور است»به این معنا است که اگر خدا را با غیر خود
یکی از مفسران در تحقیق آیه نور به عنوان مقدمه تفسیر خود چنین آورده است.
مفسران این نور الهی را به قرآن یا دلایل عقلی یا شخص پیامبر اکرم(ص)تفسیر کردهاند(و به برخی از
گاهی به نبوت و امامت عامه تطبیق کردهاند،و ممکن است معنی آیه این باشد که نور خدا در مشکاه،
امیر منتقل میشود لذا در این روایت همین معنا در تفسیر المصباح فی الزجاجه آمده است.
الله علیها اشاره دارد،بیان شده است که این نور از درخت وجود حضرت ابراهیم علیه السلام مایه می
در اینجا نیز روایتی به عنوان نمونه ذکر میکنیم که در این روایت رابطه هدایت الهی با مومن بیان شده است و تکتک
پدرش علیه السلام روایت کرده که در تفسیر این آیه فرمود:ابتدا نور خود را ذکر کرد و فرمود:مثل
این میشود که:خدا نور است در آسمان و زمین حلول کرد و یا اصلا خود آسمان و زمین شده)و خدا
این مثل را خداوند برای مؤمن زده است،مشکات نفس مؤمن و زجاجه سینه او،و مصباح ایمان و قرآن است در قلب مؤمن که از درخت مبارک اخلاص در برابر خدای یکتا شعله میگیرد.
و نیز در همان تفسیر آورده که:این مثل درباره قرآن است در قلب مؤمن همانطوری که چراغ"