خلاصه ماشینی:
"(3) این دستور بزرگ و درخشان اسلامی متضمن برنامهای است که اگر از سوی مسلمین به کار گرفته شود بسیاری از مشکلات جوامع انسانی که در مجاورت یکدیگر سکونت دارند،حل شده و نیز باید در نظر داشت احسان به همسایگان ادای تکلیف دینی بوده و باید به قصد قربت و در متن توحید عملی صورت گیرد و اخلاص و انگیزههای دینی و اخلاقی و سازندگی اجتماعی در آن منظور باشد،نه مقاصد شخصی و تأمین منافع فردی.
سخنگوی این جمع مبلغ، جعفر است که میخواهد در ملاقات با پادشاهی غیر مسلمان هم در ترسیم اوضاع جاهلیت و هم در مورد برنامههای قرآنی که از طریق وحی به رسول اکرم(ص) نازل گردید به نکات مهمی اشاره کند و چون وقت تشریح کلیهء مباحث نبود مسائل زبده و خاصی را مطرح نمود که موضوع همسایه و رعایت امور مجاوران در دستور کار (1)-تحف العقول فی ما جاء من الحکم و المواعظ عن آل الرسول(ص)، شیخ حرانی(قرن چهارم)،ص 29.
سپس آن سید رسولان با صاحب درخت دیدار کرد و خطاب به وی بیان داشت:آیا حاضری درخت خرمایی را که شاخههای آن به سوی خانهء همسایهات خم شده به من دهی تا در برابر آن برایت نخلی در بهشت ضمانت گردد؟آن مرد که مسلمان بود عرض کرد:من صاحب نخیلات فراوانی هستم اما در بین (به تصویر صفحه مراجعه شود)آنها هیچ درختی بارورتر و بهتر از این درخت برایم نمیباشد و حاضر به چنین معاملهای نخواهم بود!ابن عباس گفت:این مرد از نزد رسول خدا(ص)بیرون رفت اما فرد دیگری که از یاران پیامبر بود،پیشنهاد پیامبر را شنید و عرض کرد:ای فرستادهء پروردگار جهانیان اگر من این درخت را از مالکش بستانم و به پیشگاه شما اهدا نمایم آیا همان درخت خرمای بهشتی را که به آن مرد وعده دادید، اعطاء خواهید فرمود؟نبی اکرم(ص)فرمود:آری."