خلاصه ماشینی:
"آیا به راستی نهادهای فرهنگی آنطور که باید وظیفهء خود را برای پاسداری فرهنگ پربار ایرانی انجام میدهند.
خوشبختانه وجود آخرین نسل پیران فرزانه مصداقی است بر این ادعا که در گذشتهء نه چندان دور بسیاری از اعضاء خانوادهها صدها بیت شعر و مثل و کنایه و چیستان از برداشتند و به مناسبت در کلام خود به کار میبردند و سخن خویش را بر دلها مینشاندند.
در این ویژهنامه پس از گفتگو با چند تن از پژوهشگرانی که در زمینهء امثال به تحقیق و کنکاش و تألیف پرداختهاند،به گوشههایی از مثلهای مردم و اقوام ایرانی پرداخته و«شیوهنامهء تدوین ضرب المثلها»را در اختیار پژوهندگانی که مایل به همکاری با«دایرة المعارف امثال»هستند قرار داده شده است.
این کوتاهی را باید به حساب فراموشی گذاشت،زیرا نادیده گرفتن نام کسانی که وجودشان سبب تناوری درخت پربار فرهنگ ایران است، غفلتی است بزرگ.
در هر حال امیدواریم باز هم شاهد انتشار نشریات متنوع در زمینهء فرهنگ مردم ایران باشیم،نه به عنوان رقیب بلکه برای گشودن گرههای کوری که بر تاروپود فرهنگ مردم خورده است."