شانس - مجله پیوند ادب و هنر

"یک روز اسب کشاورز به سمت تپه‌ها فرار کرد. همسایه‌ها در خانهء او جمع شدند و به خاطر بدشانسی‌اش‌ به همدردی با او پرداختند. کشاورز به آن‌ها گفت:«شاید این‌ بدشانسی بوده و شاید هم خوش‌شانسی. همسایگان در خانهء او جمع شدند و به خاطر خوش‌شانسی‌اش به او تبریک گفتند،کشاورز به آن‌ها گفت: «شاید خوش‌شانسی باشد یا بدشانسی،فقط خدا می‌داند. » فردای آن روز وقتی پسر کشاورز در حال رام کردن اسب‌های‌ وحشی بود از پشت یکی از اسب‌ها به زمین افتاد و پایش شکست. ای‌بار وقتی همسایه‌ها برای عیادت پسر کشاورز آمدند،به او گفتند:«چه آدم بدشانسی هستی؟»کشاورز باز جواب داد:«شاید این بدشانسی بوده و شاید هم خوش‌شانسی،فقط خدا می‌داند. » چند روز بعد،سربازان ارتش به دهکده آمدند و همهء جوانان را برای خدمت در جنگ با خود بردند،به جز پسر کشاورز که پایش‌ شکسته بود این‌بار مردم با خود گفتند:«شاید این خوش‌شانسی‌ بوده و شاید هم بدشانسی،فقط خدا می‌داند."