چکیده:
گفتمان نرم،در دهه پایانی قرن بیستم رواج یافت و افق نوینی در فهم و تبیین مسائل راهبردی،به ویژه در مطالعات بین الملل گشود.مفهوم امنیت نرم از دل این گفتمان برخاسته و در معنا اشاره به امنیتی است که از بازیگران در برابر صدمات و خطرات به گونهای ملایم و ناملموس حراست میکند.مقاله حاضر در این چارچوب، به عملیاتی نمودن مفهوم امنیت نرم در جامعه ایرانی میپردازد و به دنبال راهبردی است که بتواند در چارچوب جمهوری اسلامی،جامعه و دولت را از تهدیدات یکدیگر به گونهای نرم در امان بدارد.نویسنده،برای این منظور،معتقد است آنچه میتواند این مهم را ممکن کند و در حفظ جمهوری اسلامی در سطح امنیت داخلی، امنیت نرم را بر امنیت سخت و در واقع،نرمافزارگرایی را بر سختافزارگرای اولویت بخشد،بازتولید گفتمانی ایده جمهوری اسلامی در مواجهه با چالشها و بحرانهای محیطی در عرصههای مجازی،گفتمانی و گستره عمل اجتماعی است.
Soft discourse was introduced in the final decade of the twentieth century and new horizons were born in understanding and explaining the strategic issues، particularly in International Studies. The concept of soft security has risen from the heart of this discourse and refers to a kind of security that protects the actors against such harms and risks in an intangible way.Present article mentions different ways for soft security concept to become operational in Iranian society and looks for a strategy that can protect the society and government against each other's threats in a soft way in Islamic Republic framework. So، the author believes that what can help this important strategy to operate at internal security level and prefers soft security to hard security to maintain the Islamic Republic is the reproduction of Islamic Republic discourse to face different challenges and environmental crisis in discourse fields، abstract fields and social practice domain.
خلاصه ماشینی:
پرسش اصلی این است که راهبرد مناسب برای استقرار امنیت نرم در جامعه کنونی ایران کدام است؟ به بیان دیگر،کدام راهبرد میتواند مبین برقراری امنیت نرم در روابط میان نظام جمهوری اسلامی و جامعه ایرانی در شرایط کنونی باشد؟در پاسخ،نویسنده مدعی است آنچه میتواند این مهم را ممکن کند و در حفظ جمهوری اسلامی در سطح امنیت داخلی،امنیت نرم را بر امنیت سخت و یا در واقع،نرمافزارگرایی را بر سختافزارگرایی اولویت بخشد،بازتولید گفتمانی5ایده جمهوری اسلامی در مواجهه با چالشها و بحرانهای محیطی در عرصههای مجازی،گفتمانی و محیط عمل اجتماعی است.
به بیان دیگر،مهار امکان دسترسی به اینترنت و صحهگذاری مستقیم بر آن،از نظر آنها در چارچوب رهیافت امنیت سخت قرار میگیرد و مهار غیر مستقیم از طریق سازوکارهای اجتماعی از جمله نهادینه کردن اخلاق عمومی به گونهای که کاربر خود وارد سایتهای ناامن نشود یا مراودات ناامن را برقرار نکند،نمایانگر نگاه به موضوع از زاویه رهیافت امنیت نرم است.
به بیان دیگر،پرسش اساسی این است که در«جمهوری اسلامی ایران»دولت چگونه میتواند امنیت نرم را در روابط خود با جامعه برقرار نماید؟این پرسش را به شیوه دیگری هم میتوان مطرح کرد:«راهبردی که بتواند در چارچوب جمهوری (1).
این ویژگیها نشان میدهند استقرار امنیت نرم در جامعه ایرانی بیش از هر چیز نیازمند توانمندی تولید و بازتولید گفتمانی در بزنگاههای تاریخی است که در آنها،جامعه خصلت جنبشی و پیشبینیناپذیری و مهارناپذیری خود را عیان میکند.
بدینسان،استقرار امنیت نرم در جامعه کنونی ایران منوط به بازتولید گفتمانی ایده جمهوری اسلامی در شرایط نوین جهانی است.