خلاصه ماشینی:
"رحیم نجفی بزرگر (به تصویر صفحه مراجعه شود) در آغاز قرن 02 صورت غالب هنر غرب،به ویژه نقاشی و مجسمهسازی آن،هنرهای پاک سنتی را از خانه دل هنرمندان معاصر کشورهای مسلمان مانند ایران،مصر، لبنان،تونس،ترکیه و عراق بیرون راند و این هنرمندان را که تا حدودی آموزشهای غربی داشتند و تحت تأثیر شیوههای آنان قرار گرفته بودند،دلمشغول خود ساخت.
سبک شیوهء غربی بیان هنری درواقع دستمایهیی شد برای بیان هویت اسلامی هنرمند و تصویر کردن مضامینی از گذشتهء پررونق و پرجلای فرهنگی،از طرفی عدهیی از هنرمندان مسلمان به این هم رضایت ندادند و سبک و شیوههای غربی عاریتی را نپسندیدند.
هنرمندان بیدار کشورهای مسلمان میرفتند تا برای بیان و عرضهء میراثی مهن با زبان هنری جدید به تجدید بنای هنر اسصلامی در تمدن پرشکوه و پرسابقه اسلام بپردازند و بدین طریق وظیفه خویش را ادا کنند.
گرچه گرایش منفعلانه به هنر غربی-و بیشتر تحت تأثیر شعبده تکنولوژی-فترتی در هنرهای اسلامی پدید آورده است،لیکن این هنر همواره خود را از مقاصد سودجویانه دور نگه داشته است.
هنرمند مسلمان در آزمون گزینش تقلید صرف از هنر غربی و آموزههای نوین آن و یا درآویختن به میراث غنی فرهنگ اسلامی موفق بوده است.
بنابراین هنر و فرهنگ اسلامی حتی اگر بر جنبههای مثبت دیگر فرهنگها و هنرها صحه گذارد و آنها را بپذیرد،چنان هاضمهیی قوی دارد که پس از آن که به آنها رنگ و جلوه اسلامی بخشید،آنها را به گونهیی شایسته جذب کند و قسمتی از فرهنگ خود سازد."