چکیده:
طرح مسئله:معضل اعتیاد را میتوان مهمترین مسئله و آسیب اجتماعی سالهای اخیر دانست.در مدل«ادراک خود»که دیمون و هارت(1991)ارائه کردهاند،تأکید بر سطح تحول و تأخیر رشد میباشد و مشکلات روانی به نقص یا تأخیر در استدلال نوجوانان درباره خود نسبت داده میشود.هدف این پژوهش بررسی سطح تحول ادراک خود در بزهکاران معتاد و نقش درمان یکپارچهنگر بر ارتقای آن میباشد.اهداف جانبی این پژوهش نیز بررسی نقش درمان یکپارچهنگر در بهبود خودپنداره و عزت نفس بزهکاران معتاد است.
روش:در این پژوهش از طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل غیرتصادفی که یک نوع مطالعه نیمهآزمایشی است،استفاده شده است.جامعه آماری پژوهش نوجوانان بزهکار مقیم کانون اصلاح و تربیت مشهد میباشند.حجم نمونه پژوهش 61 نفر بود(8 نفر گروه آزمایش و 8 نفر گروه گواه).جهت انتخاب شرکتکنندگان از روش نمونهگیری مبتنی بر هدف استفاده شد.ابزار پژوهش،مصاحبه بالینی دیمون و هارت،آزمون خودپندار بک و آزمون عزت نفس پوپ بود.
یافتهها:نتایج مرحله پیشآزمون،نشاندهنده تأخیر سطح تحول ادراک خود بزهکاران معتاد میباشد.همچنین درمان یکپارچهنگر در ارتقاء سطح تحول ادراک خود،بهبود خود پنداره و افزایش عزت نفس بزهکاران معتاد نقش دارد.
نتایج:این یافتهها فرضیه درمان خودبخود را رد میکند.بنابراین نظامهای اصلاحی و امنیتی میبایست کاری بیش از نگهداری و مجازات بزهکاران انجام دهند و آن توسعه مراکز مشاوره و رواندرمانی در زندانها و مراکز نگهداری بزهکاران میباشد.
خلاصه ماشینی:
"جدول 4:مقایسه میانگین و انحراف معیار مقیاس ادراک خود در مرحله پیشآزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول(4)،چون t محاسبه شده(0/52)از t جدول(1/67)،کوچکتر است، بنابراین فرضیه صفر تأیید و فرض پژوهش رد میگردد؛پس با سطح اطمینان 59%میتوان گفت دو گروه آزمایش و کنترل از نظر سطح ادارک خود تفاوت معناداری نداشتهاند.
مقایسه میانگین و انحراف معیار مقیاس ادارک خود در مرحله پسآزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول(5)،چون قدر مطلق t محاسبه شده(7/06-)از t جدول(1/67)بزرگتر است،بنابراین فرضیه صفر رد و فرض پژوهش تایید میگردد؛پس با سطح اطمینان 59% میتوان گفت که سطح ادراک خود در گروه آزمایش بهطور معنیداری از گروه کنترل بیشتر شده است.
مقایسه میانگین و انحراف معیار مقیاس خود پنداره بک در مرحله پیشآزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول(6)،چون t محاسبه شده(0/62)،کوچکتر از t جدول(1/67)است، بنابراین فرضیه صفر تایید و فرض پژوهش رد میگردد،پس با سطح اطمینان 59%میتوان گفت:دو گروه آزمایش و کنترل از نظر سطح خودپنداره،تفاوت معنیداری نداشتهاند.
مقایسه میانگین و انحراف معیار مقیاس خودپنداره بک در مرحله پسآزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به جدول(7)،چون t محاسبه شده(6/40)،از t جدول(1/67)بزرگتر است، بنابراین فرضیه صفر رد و فرضیه پژوهش تایید میگردد؛پس با سطح اطمینان 59% میتوان گفت که خود پنداره در گروه آزمایش بهطور معنیداری از گروه کنترل بیشتر شده است.
اگرچه شیوههای درمانی مختلفی جهت تأمین سلامت روان مطرح است،اما به نظر میرسد درمان یکپارچهنگر توجه نمودن به همه جنبههای انسانی و استفاده از تمام شیوههای درمانی و در نهایت رساندن مراجع به یک سبک زندگی معنوی،به عنوان الگوی مناسب درمانی در درمان بزهکاران و حتی سایر مراجعان مناسب باشد و شایسته است این شیوه درمانی مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد."