خلاصه ماشینی:
"موسی(ع) در یک تجلی الهی به کوه از پای در آمد و بیهوش گشت.
(2) و حقیقت کاملهای - اکمل همه هستها و هستیها - میخواهد، تا هیمنه این تشعشع اعظم را برتابد، و مطلع تابشهای بس گران قرآن قرار گیرد، و نیوشای «قول ثقیل» (3) باشد.
روزگارانی گذشت، و میلاد بزرگ تحقق یافت؛ و سپس محمد(ص) در چهل سالگی مبعوث گشت، و آیات «قرآن کریم» فرود آمد، و «حیث عقلی» انسان دگرگون شد؛ یعنی عقل انسان، مخاطب به خطابی چونان خطابهای «قرآن» قرار گرفت.
(4) و این چگونگی (نزول قرآن و رسیدن آن به دست انسان)، بواسطه قرب جمالی و جلالی کامل حقیقت محمدیه صورت گرفت.
و این قرآن کریم بود، که بشر را تا سدرةالمنتهای «تاله محمدی» بالا برد، و با شعاع کتاب الهی به عالم لاهوت ازلی پیوند داد.
* پینوشتها: 1ـ «سوره اعراف»، (7)؛ 143.
3ـ «سوره مزمل» (73)؛ 5."