چکیده:
مقاله حاضر به مقایسه میان عارفی مسلمان از شرق و متالهی مسیحی از غرب در مقوله مهم «خداشناسی انفسی» (شناخت خداوند از راه شناخت نفس) می پردازد. ابن عربی در آثار متعددش به این روش و انحای مختلف آن پرداخته است که از مهم ترین آنها می توان به فصوص الحکم اشاره کرد. در این اثر او به شیوه های مختلف سیر از معرفت نفس به معرفت حق می پردازد؛ از جمله رویکرد امتناع معرفتی و رویکرد امکان معرفتی که خود بر 6 شیوه مشتمل است . مهم ترین کتاب بوناونتوره که در آن به این شیوه و انواع روش های مختلف آن اشاره نموده، عبارت است از «سیر نفس به سوی خدا» که ناظر به یافت های او در دو حیطه علم حصولی و نیز علم حضوری، هریک مشتمل بر دو راه ـ و جمعا به چهار راه ـ می باشد.این نوشتار در نهایت به وجوه مشترک و نیز وجوه افتراق رویکرد دو عارف مزبور می پردازد.
This essay explains the subjective approach to theology (i.e. the relationship between self knowledge and knowing God) from viewpoint of two famous mystic from the East and the West i.e. Ibn Arabi as a muslim sufi and St. Bonaventura as a Christian mystic.
Ibn Arabi in his works especially Fusus al Hikam deals with the subjective approach in two main method including impossibly-based method and possibly-based one(including five sub methods).
St. Bonaventura in his main work in this area; The soul's journey into God explains the matter by focusing on two main aspects:
Acquiring knowledge. 2- Intuition knowledge. Which including briefly four sub method.
This essay finally compares the two view point and infers some distinctions and common points between them.