بازبینی تاریخی اخلاق رایانه ای از دریچه دانشنامه استنفورد مقاله

«اخلاق رايانه» از يك سو ممكن است به صورت بسيار محدود و به عنوان تلاش‏هاى فيلسوفان حرفه‏اى براى اعمال نظريه‏هاى اخلاقى متعارف نظير: فايده گرايى، كانت گرايى و يا اخلاق فضيلت‏محور به مضامين مربوط به كاربرد فناورى رايانه قلمداد شود. اگر چه «وينر» در اين كتاب از واژه «اخلاق رايانه» كه استفاده از آن دو دهه پيش رواج پيدا كرد استفاده نكرد، اما وى به تعريف يك بنياد جامع و فراگير پرداخت كه امروزه به عنوان پايه و اساس قدرتمند تحقيق و تحليل اخلاق رايانه مورد استناد قرار مى‏گيرد. كتاب «ويز نباوم» به علاوه كلاس‏هايى كه وى در مؤسسه تحقيقاتى ماساچوست و سخنرانى‏هايى كه در دهه 1970 م در سراسر دنيا برگزار مى‏كرد، باعث الهام گرفتن متفكران بسيار و پروژه‏هايى در زمينه اخلاق رايانه‏اى شد. وى همچنين در سال 1978 م كتابى را تحت عنوان »كيت آغازگر در اخلاق رايانه‏اى» منتشر كرد كه به عنوان منبع تدريس رشته اخلاق رايانه‏اى مورد استفاده و توجه استادان دانشگاه قرار گرفت. به دليل كارهاى «پاركر»، «ويز نباوم»، «منر» و ديگران، بنيادى براى اخلاق رايانه‏اى به عنوان يك رشته دانشگاهى تأسيس شد؛ اما متأسفانه دستاوردهاى وينر در اين زمينه ناديده گرفته شد. در اوايل دهه 80 م كه «تريل وارد بينوم» با «منر» در انتشار كتاب «كيت آغازگر در اخلاق رايانه‏اى» همكارى مى‏كرد، بيشتر فيلسوفان و دانشمندان رايانه‏اى اين رشته را بى اهميت مى‏خواندند؛ اما «بينوم» كار «منر» را ادامه داد و رشته‏هايى در همين زمينه به وجود آورد و كارگاه‏هايى نيز در اين باره برگزار كرد.