خلاصه ماشینی:
"تقسیم اراضی که در سه مرحلهء جداگانه و در طول ده سال صورت گرفت نظام کشاورزی ایران را که مشخصهء آن وجود مناسبات فئودالی میان مالکان غیابی و زارعان سهم بر بود،تغییر داد و تقریبا نیمی از خانوادههای روستایی را مالک دست کم قطعه زمین کوچکی ساخت.
روشهایی که برای اجرای اصلاحات در نظر گرفته شد به گونهای بود که اکثریت قابل توجه روستانشینان نه تنها از تقسیم اراضی سود مادی قابل ملاحظهاین نبردند،بلکه در طول چند سال شرایط اقتصادی آنان به تدریج بدتر هم شد.
با مطالعهء این کتاب آشکار میشود که از همان آغاز کار،نه تنها چگونگی پیشبرد این برنامه برمسؤولان امر روشن نبود و تبعات خرد و کلان آن چندان که باید مورد توجه قرار نگرفته بودند،بلکه حتی تصمیم به شروع آن نیز بر اساس توافقهای لازم برای دست زدن به یک چنین برنامه عظیمی گرفته نشده بود.
پس از آن،دگرگونی ساختارهای اقتصادی (فصل 6)و ساختارهای سیاسی روستا پس از اصلاحات ارضی(فصل7) مورد بررسی قرار گرفته است."