الحصار الجمیل - مجله ادب و نقد ادب و هنر

"شعر الحصار الجمیل خالد عبد المنعم من البدر لعیون حنین الجزیرة القمر العطشان بیصدی الدینا عجوزه بتتاوب للجبل الریح الأرض حامل جری أقدام القدام اللیل کفران م الصبح و بیزعق مجنون الطل البحر یطل علینا من المشاویر ببساطه فین لما الشمس کانت بتعیط ع الشیکولاته تاتا.. الندی بیخطی علی الشجره ورقه بورقه النور بیخرج م المطر دفیان کل الفراشات تتجر السما تعزف علی أوتار الأزرق و تغنی من طبقة صوت الملکوت ساعات بموت.. و کتیر بکون البحر -حاسس بأیه؟ -أنا بنتفض حمی الحنان و اشهق و اشهد.. بإن الشمس لما تغیب بتستخبی من اللهیب فی عیونی الکون جنونی و انا السر العجیب، عصفوره یا.. خطی خطی احبی بسؤالک علی خطی أو کسری لو تقدری سن القلم أنا قلبی قبله مشعلله بس الصلاع القد! البحر یعزمنی علی قهوة مظبوطه لکنی ما عرفتوش.. الریح بتطل من الشابیک و تغنی بمزامیر مشروخة: «الدوخة بتجری ورا الدوخة عایزه تطولها» و انا طالع اجری ورا السما.."