خلاصه ماشینی:
"رئالیسم عرفی (common sense realism): رئالیسم عرفی، مکتبی است که بر این اعتقاد است که انواع اشیای فیزیکی و عرفی که به طور رایج قابل مشاهدهاند به طور عینی مستقل از ما، به عنوان موجودات ادراک کننده، وجود دارند.
(19) نکته قابل توجه اینکه کانت، گرچه از ذهنگرایی امثال دکارت، لاک، بارکلی و هیوم فاصله گرفت ولی سرانجام به نوع دیگری از ذهنگرایی مبتنی بر رئالیسم انتقادی روی آورد که صرفا بر نفسالامر اشیا (نومن) اتکا ندارد، بلکه بر عناصری ذهنی نظیری مکان (space)، زمان (time) و مقولاتی خاص، معروف به مقولات کانت، ابتنا دارد.
رئالیسم اخلاقی (ethical realism): در اخلاق در باب معیارهای ارزشیابی افعال بحث میشود، و در رئالیسم اخلاقی سؤال اساسی این است که: "آیا ارزشهای اخلاقی در واقعیت وجود دارند و یا نه؟" قهرا در مقابل این نوع رئالیسم گرایشهای ضد واقعگرایانه اخلاقی قرار میگیرد که گزارههای اخلاقی را صرفا به گزارههای قراردادی و یا انشائیاتی که مبنای نفسالامری ندارد، تحویل میدهند.
رئالیسم هستیشناختی (ontological realism): از آنجا که «هستیشناسی» مطالعهای است در باب چیستی واقعیت، به ویژه مسایل مربوط به وجود، پس رئالیسم هستیشناختی در پی پاسخ به این سوال است که کدام اشیا، واقعیاند و آیا جهان مستقل از ذهن وجود دارد؟ و یا چنین نیست.
(50) دامت (Dummett) از کسانی است که به «ضد رئالیسم» گرایش دارد، و یکی از عناصر فکری او که در این گرایش او نقش داشته، عدم پذیرش او نسبت به نظریه مطابقت در تعریف صدق بوده است، چنان که دیگر چیزها نیز در گرایش او به ضد رئالیسم نقش داشته، از قبیل گرایش او به معرفتشناسی پوزیتیوستی و نظریه توصیفی در باب دلالت و غیره."