خلاصه ماشینی:
"اسلوب فهرستنویسی کتابهای چاپ سنگی در ایران و بلکه در جهان امری است که در ابتدای راه قرار دارد؛و آنگونه که در امر فهرستنویسی کتابهای خطی،روشها آزموده شده و فهرستهای عالی از دانی متمایز است،دراین مورد هنوز روش و اسلوب مدون و ثابتی بیان نشده و کارهای چندی هم که اخیرا صورت واقعی به خود گرفته است همگی در عین دارا بودن نقاط قوت،دارای نقاط ضعف در روشها و پراکندگی این روشها هستند.
در حالی که میشد همه اطلاعات نسخهشناسی یک مجلد را که در قالب یک مجموعه ارائه شده است،در همان معرفی اصل اثر آورده و دیگر نیازی به آوردن تمامی اطلاعات نسخهشناسی در رسالههای یک مجموعه نیست؛این کار چند مزیت دارد: اولا،حجم حاضر(5871 صفحه در دو مجلد)به طرز قابل توجهی کاهش مییافت و زحمت جستوجوی پژوهشگران را در یافتن منابع و کتابهایی که بدانها نیاز دارند به حداقل ممکن کاهش میداد؛ ثانیا،بازیابی اطلاعات در این موارد با ارجاع به نسخه اصلی معرفیشده به راحتی امکانپذیر میشد؛ ثالثا،امکان اشتباه در بازیابی اطلاعات و مراجعات علمی را به حداقل ممکن کاهش میداد؛ به عنوان مثال در جلد یک،صفحه 933-243،مجموعه شماره 6201 به عنوان رسائل ابو المعالی،شماره مسلسل 6862 که شامل 71 رساله معرفی شده در این مجموعه است،در تکتک رسالههای پشت سر هم،آمده است: ایرا:بیناشر،به سعی و اهتمام میرزا محمود ملاباشی،بدون کاتب،7131،رحلی،[44 ص](ضمن رسائل ابو المعالی)،عربی، [ش 1-6201/71].
به عنوان مثال،به جای استفاده از عنوان«فهرست کتابهای چاپی فارسی و عربی مشار»،میشود از نام مختصر آن «عربی مشار-فارسی مشار،مؤلفین مشار»،با مشخص کردن جلد و صفحه برای هرسه فهرست مختلف مشار استفاده کرد و نیاز به این همه تکرار و تطویل نبود."