چکیده:
در فرهنگهای مختلف، از دستدادن بکارت، رویداد مهمی در زندگی فرد به حساب آمده، عدم باکرگی در برخی از جوامع سبب انگ اجتماعی دختر شده، وی را در معرض اتهامات ناموسی قرار میدهد. از این رو بسیار طبیعی است دختری که پرده بکارت او به هر دلیلی از بین رفته، خواهان ترمیم آن توسط پزشك باشد تا بدین وسیله خود را از پیامدهای ناگوار آن در امان دارد. از آنجا که عمل بکرنمایی توسط پزشك، زمینه فریبکاری در ازدواج را فراهم می کند، در این پژوهش بر آن هستیم تا با بهره گیری از عدم مشروعیت عمل هایمنوپلاستی را در قاعده فقهی «حرمت تعاون بر اثم » اسلامی ارزیابی کنیم. یافته های این پژوهش نشان می دهد که چون در حرمت تعاون بر اثم، قصد توصل به حرام و وقوع گناه در خارج شرط نیست و ترمیم پرده بکارت در فهم عرفی، زمینه فریبکاری دختر را در امر ازدواج فراهم می کند و تدلیس در ازدواج نیز حرام است، اقدام پزشك به ترمیم پرده بکارت در شرایط عادی، مصداق تعاون بر اثم بوده، حرام است، هرچند انجام این عمل در شرایط اضطرار یا حرج، مشروع خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"یافته های این پژوهش نشان می دهد که چون در حرمت تعاون بر اثم ، «قصد توصل به حرام » و «وقوع گناه در خارج » شرط نیست و ترمیم پرده بکارت در فهم عرفی، زمینه فریب کاری دختر را در امر ازدواج فراهم میکند و تدلیس در ازدواج نیز حرام است ، اقدام پزشک به ترمیم پرده بکارت در شرایط عادی، مصداق تعاون بر اثم بوده ، حرام است ، هرچند انجام این عمل در شرایط اضطرار یا حرج ، مشروع خواهد بود.
برای اثبات نظریه حرمت مطلق به دو مطلب میتوان استناد کرد: اول : اعتبار قصد توصل به حرام در تحقق عنوان اعانت مورد توافق فقهای شیعه نبوده ، گروهی از فقها بر این باورند که چنانچه کسی ، دیگری را در انجام حرام یاری رساند، اعانت تحقق پیدا میکند، خواه قصد ترتب معصیت را داشته باشد یا نداشته باشد، زیرا تعاون مفهومی است عرفی و از نظر عرف ، بدون قصد و تنها با وجود آگاهی (علم ) هم تعاون تحقق پیدا میکند.
؛ اردبیلی، بیتا) بر این اساس ، اگر پزشک بداند ترمیم هایمن بعد از از بین رفتن بکارت ، می تواند زمینه تدلیس در ازدواج را فراهم کند، مرتکب عمل حرام شده است ، چراکه عرف چنین کاری را تعاون بر اثم میداند؛ دوم : وقوع خارجی معصیت در تحقق اعانت بر اثم مؤثر نیست ، (جوادی آملی، ١٣٩٠ ش ."
(
, 
, 
)
