خلاصه ماشینی:
"در این حدیث، مسندالیه فعل مضارع «أن یشتم» میباشد که به تأویل مصدر میرود و علت اینکه پیامبر اکرم(ص) حدیث را با «أن» مصدری و فعل مضارع آورده است، نکتهای وجود دارد و حال آنکه ممکن بود گفته شود: «ان منالکبائر شتمالرجل والدیه» و آن نکته این که: فعل مضارع، افادؤ استحضار صورت میکند و قبح آن کاملا محسوس است و ملموس، در صورتی که «شتم الرجل ابویه»؛ یعنی ناسزا گفتن انسان به پدر و مادرش چیزی نیست تا قبح بیادبی و اهانت به پدر و مادر را در برابر شخص مجسم کند و قبح آن ملموس باشد و به نظر آید.
اما بعد، فان الله عزوجل قسم الارض بیننا ولکن قریش قوم غدر» (12) حضرت پیامبر به مسیلمه نوشت: «من محمد رسولالله الی مسیلمة الکذاب، اما بعد، فان الارض الله یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین (ابن جعفر، 1940، ص 100) نویسنده کتاب «نقدالنثر»، فصلی از کتاب خود را به خطاء و ترسل، اختصاص داده میگوید: «خطبه باید به ستایش خدا آغاز شود و به قرآن و امثال سائره، موشح گردد و سپس میافزاید: در موردی که ایجاز پسندیده است، نباید اطاله به کار برد تا که موجب ملال گردد و در جایی که اطاله ضرورت دارد نباید کلام را موجز آورد؛ زیرا که به معنی، خلل وارد میشود و نیز نباید الفاظ خاص خواص را در مخاطبه عوام به کار برد، بلکه باید با هر طبقه فراخور فهم آنان سخن گفت «لکل مقام مقال»."