چکیده:
بر اساس نظریه توسعه انسانی،رابطه مستقیمی میان ارتقاء سرمایه انسانی و رشد و توسعه وجود دارد.این نکته که سرمایهگذاری در آموزش و بهداشت نیروی انسانی میتواند به پیشرفت و توسعه کمک نماید،هم در اقتصاد متعارف و هم اقتصاد اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است.این مقاله برای بررسی این فرضیه،به تحلیل تجربی رابطه میان سرمایه انسانی-مشتمل بر جنبههای آموزشی و بهداشتی-و رشد اقتصادی میپردازد.برای این منظور، دادههای 39 کشور در حال توسعه مسلمان و غیر مسلمان،طی دوره زمانی 2006-1990 با استفاده از روش دادههای ترکیبی و در قالب مدل تجربی ارائه شذده توسط لی و هوانگ مورد تحلیل قرار گرفته است.در این الگو،سرمایه انسانی که شامل مولفههای آموزش و بهداشت میشود،با دو شاخص برای بهداشت و یک شاخص برای آموزش اندازهگیری شده است.بر اساس شواهد تجربی این بررسی،سرمایه انسانی متغیری اثرگذار بر رشد اقتصادی در این گروه از کشورها میباشد.در این میان آموزش نسبت به بهداشت اثر قویتر و معنیدارتری بر رشد اقتصادی دارد.
The empirical analysis presented in this paper deals with the relation between human resources، in both healthcare and education، and economic growth. This relation is strongly favored in both the Islamic and Capitalist ideologies. Data were gathered from 39 Muslim and non-Muslim third-world countries throughout the period of 1990 to 2006. The empirical model applied was derived from the model introduced by Lee and Hwongusing the compound data method in said period.In this model، human resources include those in the education and health departments. Two indicators were used in the health district and one in that of education. Overall، empirical evidence gathered by this research demonstrates that a variable pool of human resources affects economic growth in this group of countries. However، education has a stronger and more significant effect on economic growth as opposed to healthcare.
خلاصه ماشینی:
"مک دونالد و رابرتز(2002)،در یک مطالعه تجربی که با روش دادههای ترکیبی برای 77 کشور به کار برده شد،به این نتیجه رسیدند که آموزش به عنوان سرمایه انسانی،نقش مهمی در رشد اقتصادی این کشورها دارد؛اما در کشورهای در حال توسعه نقش بهداشت در رشد اقتصادی نسبت به آموزش بیشتر میباشد.
لی و هوانگ(8002)11بر اساسالگوی مطرح شده توسط منکیو،رومر و ول و در چارچوب دادههای ترکیبی طی دوره زمانی 5002-8791،رابطه بین تولید ناخالص استانهای کشور چین و سرمایه انسانی،که مشتمل بر بهداشت و آموزش است،را مورد بررسی قرار دادند.
آکا و دامونت(8002)11بر اساس الگوی مطرح شده توسط منکیو،رومر و ول و در چارچوب دادههای ترکیبی طی دوره زمانی 5002-8791،رابطه بین تولید ناخالص استانهای کشور چین و سرمایه انسانی،که مشتمل بر بهداشت و آموزش است،را مورد بررسی قرار دادند.
آکا و دامونت(8002)21با استفاده از روش سری زمانی،رابطه بین سرمایه انسانی(آموزش و بهداشت)و رشد اقتصادی را برای آمریکا،طی دوره زمانی 7991-9291 مورد بررسی قرار دادند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار شماره(3):(اثر آموزش)بر عملکرد اقتصاد الگوی تجربی تحقیق بر اساس روش مطرح شده توسط نالس و اوون(5991)،با وارد نمودن سرمایه انسانی مشتمل بر آموزش و بهداشت در الگوی رشد سولو،میتوان به بررسی رابطه بهداشت،آموزش و رشد اقتصادی پرداخت.
معادلات 02-81 سه معادله اصلی مورد نظر برای بررسی رابطه بین سرمایه انسانی و رشد اقتصادی در این تحقیق است.
برای بررسی بهتر نقش هریک از شاخصهای سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی،ابتدا در رگرسیون اول،علاوه بر سه متغیر اصلی شاخص تعداد تخت بیمارستان به ازای هر00001 نفر (LBED) و نسبت دانش آموز به معلم (LPUPIL) به عنوان متغیر توضیحی بکار گرفته شده است."