چکیده:
دکتر غلامعلی حداد عادل، پس از خوشامدگویی به همه پژوهندگان و استادانی که از دور و نزدیک در این همایش شرکت جسته بودند، سخن را در وصف ایران با قرائت غزلی از حافظ آغاز کردند. سپس به ذکر خصایص زبان فارسی به عنوان یکی از عناصر اصلی هویت و رکنی از ارکان ملیت و اسباب وحدت ایرانیان پرداختند. از جمله، در این باب اظهار داشتند:
یکی از رازهای شگفت انگیز تاریخ ایران این است که در هزار سال پیش، که حاکمان مختلف بر ایران حکومت می کردند و زبان های قومی و گویش های محلی در جای جای ایران زمین رواج داشت، زبان فارسی، به صورتی طبیعی، زبان رسمی ایران و ایرانیان شد و به صورت رسانه واحد ارتباطی میان عالمان و نویسندگان و ادیبان این سرزمین درآمد و زبان علم و فرهنگ و دین و عرفان و ادب و تاریخ و هنر گردید، تا بدان جا که هر صاحب قلمی که می خواست دانش و ذوق و فکر خود را به دیگران منتقل سازد، پس از زبان عربی، که زبان مشترک مسلمانان در عالم اسلام بود، به سراغ زبان فارسی می رفت و عروس پرده نشین اندیشه خود را به زیور این زبان می آراست و در جامعه فاخر این زبان جلوه گر می ساخت. بخت برخوردار زبان فارسی سبب شد تا زبان دوم جهان اسلام شود و ده ها هزار کتاب و رساله خرد و کلان به آن نگاشته شود وظرف و حامل جز مهمی از تاریخ فرهنگ بشری گردد. آنچه بدین زبان این شایستگی را بخشیده است، یکی وسعت دایره واژگانی آن است و دیگری دستور زبان نیرومند و منعطف آن، که از برکت تحول در طول قرون، استواری یافته و انظباط و استحکام پیدا کرده است. از جمله خصوصیات دستوری این زبان زایایی آن از طریق ترکیب و اشتقاق است. نرمی و خوش آوایی این زبان نیز آن را برای فرزندان ایران زمین گوش نواز ساخته و به آن طنین موسیقی دلپذیری بخشیده است. این خوش آوایی و خوش آهنگی به برکت شعر فارسی روز به روز افزون تر شده و در دل ها و جان ها خوش تر نشسته است...
خلاصه ماشینی:
"از جمله، در این باب اظهار داشتند: یکی از رازهای شگفتانگیز تاریخ ایران این است که در هزار سال پیش، که حاکمان مختلف بر ایران حکومت میکردند و زبانهای قومی و گویشهای محلی در جایجای ایرانزمین رواج داشت، زبان فارسی، به صورتی طبیعی، زبان رسمی ایران و ایرانیان شد و به صورت رسانه واحد ارتباطی میان عالمان و نویسندگان و ادیبان این سرزمین درآمد و زبان علم و فرهنگ و دین و عرفان و ادب و تاریخ و هنر گردید، تا بدانجا که هر صاحبقلمی که میخواست دانش و ذوق و فکر خود را به دیگران منتقل سازد، پس از زبان عربی، که زبان مشترک مسلمانان در عالم اسلام بود، به سراغ زبان فارسی میرفت و عروس پردهنشین اندیشه خود را به زیور این زبان میآراست و در جامه فاخر این زبان جلوهگر میساخت."