چکیده:
هویت مجازی،یکی از موضوعات اخلاق فناوری اطلاعات است.در فضای سایبر یک هویت جدید،علاوه بر هویت فیزیکی وجود دارد که بعضیها به اشتباه این هویت جدید،یعنی هویت دیجیتالی را مترادف مجازی میدانند؛در حالی که این هویت میتواند به صورت مجازی یا حقیقی شکل بگیرد.میتوان مشخصات هویت حقیقی را بروز داد یا از خود شخصی دیگر، هویت مجازی جزئی از حریم خصوصی است.در اجتماع مدرن امروز هویت مجازی به صورت عمدی یا غیر عمدی و خود به خود ظاهر میشود.در این مقاله سعی شده به مفهومشناسی هویت مجازی پرداخته شود و تفاوت آن با سایر واژههای نزدیک مثل گمنامی و ناشناختگی مشخص گردد.
خلاصه ماشینی:
ممکن است به شخص منزوی و گوشهنشین عبارت بینام و نشان و ناشناخته و گمنام اطلاق میشود؛ولی معنای دقیق بینامی و هویت مجازی،مطابق آنچه در شبکه اینترنت و در فضای سایبر مطرح میشود،شامل حال او نمیشود و به او بینام گفته نمیشود؛زیرا شخص گوشهنشین و منزوی،غیر مرتبط با جامعه است و منزوی و جدا از اجتماع و روابط اجتماعی است و زندگی و رفتار و کارهای او به طور کلی تحت تأثیر زندگی و رفتار دیگران در محیط اجتماعی قرار نمیگیرد.
بینامی به معنای عدم شناخته شدن و هویت مجازی و عدم هویت از لحاظ دیگران به وسیله صفات و ویژگیهایی است که توانایی ردیابی آنها به وسیله صفات دانسته و شناخته شده شخص وجود نداشته باشد و شخص را نتوان از طریق آنها شناخت.
با توسعه فناوری اطلاعات به نظر میرسد که سهولت فرض مفهوم بینامی افزایش یافته است؛برای مثال،توانایی بینامسازی ارتباطات به وسیله استفاده از حساب پست الکترونیکی که هیچ گونه مشخصات شخصی ندارد یا مشخصات شخصی آن اشتباه است و یا استفاده از زنجیرهای از پست الکترونیکیها که پیام شما را رمز کرده و در این زنجیره با مشخصات مجازی و بینام برای گیرنده ارسال میکند یک شماره تصادفی به هرشخص که آزمایش خون میدهد،منتسب میگردد که به وسیله سایر ویژگیهای آن شخص قابل پیگیری و ردیابی نیست و آن شخص را نیز نمیتوان توسط آن شماره پیدا کرد و به هویت او پی برد.