چکیده:
الف-امربهمعروف و نهیازمنکر فریضهای است فراگیر و روشنمند،باتاکتیکهای خاص. ب-از نظر اسلام،امربهمعروف و نهیازمنکر از ابزارهای تربیت هستند. ج-بهترین مربی،خداوند متعال و بهترین شیوهی تربیتی،در آموزههای اسلام است. د-بهترین انسانها،انسانهای خداگونه(طبیعی)هستند. ذ-اولین مربی طفل،مادر و پدر هستند و بهترین روش تربیتی، روشی است که با طبع انسان سازگار باشد و برنامههای تربیتی اسلام،همچون دیگر برنامههای آن،دقیقا منطبق با ساختار وجودی انسانهاست. ز-مصادیق امربهمعروف و نهیازمنکر در خانواده،تا حد بسیار زیادی با مصادیق آنها در اجتماع،یکی است. ط-افراد،واحدهای سازندهی اجتماع هستند،شکلگیری اصلی و اولیهی شخصیت افراد بستگی تام به اعضای خانواده دارد، بنابراین،سلامت و بیماری جامعه منوط به سلامت و بیماری افراد آنجامعه است. «و آخر دعوانا ان الحمد الله رب العالمین»
خلاصه ماشینی:
"امر به معروف و نهی از منکر،در خانواده (به تصویر صفحه مراجعه شود) سیده مریم مرتضوی شاهرودی بسم الله الرحمن الرحیم و له الحمد قال الله تبارک و تعالی فی کتابه الکریم 1-و امر اهلک بالصلاة 2-عن لقمان:یا بنی اقم الصلاة 3-و انذر عشیرتک الاقربین امربهمعروف و نهیازمنکر،بهویژه در خانواده،مقولههایی هستند بسیار مهم و بحث پیرامون آن بسیار گسترده است.
خداوند تبارک و تعالی،در مقام دستور به پیامبر اکرم-صلی الله علیه و آله-که عالیترین مربی برای همهی انسانها،تا آخرین نفر،است،میفرماید: «خذ العفو و امر بالعرف و اعرض عن الجاهلین» (سورهی مبارکهی اعراف،آیهی 991.
مسئلهی بسیاربسیار مهمی که در بحث امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد،حالتهای امر و نهیکننده است،متأسفانه بسیاری از پدر و مادرها هستند که خود خلاف میکنند،ولی از آنرو که از طرفی از خلافکاریهای خود ضربه دیده و از طرف دیگر شاهد آرامشو تعادل انسانهای تربیتشدهی اسلام هستند و از سوی دیگر فکر میکنند که غرق بدبختی هستند و راه نجاتی برایشان نیست،خود را فراموش کرده و تنها سعی میکنند کودکانشان تربیت اسلامی بشوند تا بدبختیهایی که دامنگیرشان شده دامنگیر آنان نشود؛غافل از این که انسان تا در این دنیا هست،او لا:موظف است (و توان انجام آن را نیز دارد)بازگردد و توبه کند و خود و خانوادهی خویش را از بدبختی و آتش نجات بدهد و از وقوع مجدد آنها، محافظت نماید،فرمایش خداوند تبارک و تعالی،در این دو مورد: 1- «و اذا جاک الذین یومنون بآیاتنا فقل سلام علیکم کتب ربکم علی نفسه الرحمه انه من عمل منکم سوءا بجهاله ثم تاب من بعده و اصلح فانه غفور رحیم» (سورهی انعام،آیهی 45."