چکیده:
عدم تعادل و فقدان توازن در توسعه سکونتگاهها و سلسله مراتب شهری امروزه یکی از عوامل بروز معضلات اقتصادی و اجتماعی در شهرها،در سطوح مختلف شناخته شده است.تلاش در جهت ساماندهی این وضعیت مستلزم مطالعهء وضع موجود و بررسی روند طی شده در این رابطه میباشد.از این روی در پژوهش حاضر شبکه شهری استان کرمان براساس تئوری مرتبه-اندازه و منحنی لورنز در دوره 1355 تا 1385 مورد مطالعه قرار گرفته است.یافتهها حاکی از ورود شبکه شهری استان به مرحله نامتعادل و بحرانی و ظهور پدیده روستا-شهری در اغلب شهرهای استان میباشد که ناشی از تبدیل گسترده روستاهای بزرگ به شهر است.به طوری که تعداد سکونتگاههای شهری استان در سال 1385 به بیش از دو برابر سکونتگاههای شهری در سال 1375 افزایش پیدا کرده است.افزایش سکونتگاههای شهری در طی دوره مورد مطالعه و عدم برخورداری آنها از امکانات و زیرساختهای شهری لازم در عمل نتوانسته به جذب جمعیت در شهرهای تازه تأسیس و کوچک کمک کرده و از مهاجرت به شهرهای بزرگ و خصوصا نخست شهر استان جلوگیری نماید.ادامه روند جاری در آینده میتواند ضمن افزایش مشکلات جامعه شهری استان،موجبات تضعیف بیش از پیش شهرگرایی3را در استان کرمان فراهم آورده و روند توسعه را با چالشهای جدی مواجه نماید.
خلاصه ماشینی:
"6-2 روشهای مورد استفاده برای بررسی تعادل و توازن نظام شبکه شهری استان کرمان در این پژوهش برای ارزیابی و تجزیه و تحلیل جغرافیایی توزیع اندازه شهرها در نظام شهری استان کرمان از تئوری مرتبه-اندازه که اولین بار توسط فلیکس اوئرباخ1جغرافیدان آلمانی در سال 3191 مطرح شد و براساس آن بین اندازه شهرها و رتبه آنها رابطه معکوس وجود دارد استفاده شده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:نگارندگان 7-نتیجهگیری،آزمون فرضیهها و پیشنهادات 7-1 نتیجهگیری با توجه به جداول و نمودارهای ارائه شده،استان کرمان طی دورهء مورد مطالعه از لحاظ درصد جمعیت شهرنشین از روند رو به رشدی برخوردار بوده است و تعداد شهرهای استان از 31 در ابتدای دوره به 75 در پایان دوره افزایش پیدا کرده که اغلب آنها در واقع روستاهای بزرگی بوده اند که براساس ملاکها و ضوابط اداری و سیاسی به شهر تبدیل شدهاند و عموما فاقد خصوصیات شهری واقعی بوده و از الگوی روستا-شهری پیروی میکنند و لذا در استان کرمان طی این سالها بیشتر شهرنشینی اتفاق افتاده و هنوز تا شهرگرایی فاصله زیادی وجود دارد.
افزایش 044 درصدی تعداد شهرها،در طی دورهء مورد مطالعه درحالیکه در سال 5531 جمعیت هیچ کدام از شهرهای استان زیر 0005 نفر نبوده و در حال حاضر 23 درصد از شهرهای استان دارای جمعیتی کمتر از 0005 نفر میباشند گواه این مدعاست که در طی دورهء مورد مطالعه در استان بیشتر پدیده شهرنشینی اتفاق افتاده تا شهرگرایی و روستاهای بزرگ بدون بهرهمندی از زیرساختهای لازم به شهر تبدیل شدهاند."