چکیده:
بررسی جایگاه عدالت در گفتمانهای سیاسی،اجتماعی جمهوری اسلامی نشان میدهد که این گفتمانها،عملکردهای افراطی و تفریطی داشتهاند:در گفتمان سازندگی،عدالت تاحدودی مغفول ماند و در گفتمان اصلاحطلبی نیز مسائل اقتصادی،عدالت و ارزشها دچار نگرش تفریطی شد.و در اثر این افراط و تفریط،کشور دچار بیثباتیهای فراوان گردید.در گفتمان اصول گرایی عدالت خواه دولت نهم،با احیای ارزشها و آرمانهای انقلاب،بر محور دال مرکزی «ولایت»،دالهای چهارگانهء«عدالتگستری»،«مهرورزی»،«پیشرفت و تعالی مادی و معنوی»،و«خدمترسانی»مفصلبندی و تلاش شد تا توجه ویژهای به عدالت و عدالتگستری شود.اما در این گفتمان نیز به عدالت،رنگ و لعاب اقتصادی گرفته،اجرای عدالت اقتصادی،دچار مشکلات و شتابزدگی گردید. به نظر میرسد،هیچیک از گفتمانهای انقلاب اسلامی،نمونه کامل و آرمانی اجرای آرمانهای انقلاب اسلامی نبودهاند.ولی همه آنها در تعاقب یکدیگر بوده، گفتمانهای بعدی مزیتهای بیشتری نسبت به گفتمان قبلی داشتهاند.از اینرو، میتوان گفتمان اصولگرایی عدالتخواه را،از دو گفتمان قبلی سازندگی و اصلاحطلبی،کمعیبتر دانست.
خلاصه ماشینی:
"آیا ملاک دهکهای درآمدی میتواند ملاک خوبی برای دریافت این سهام، و حتی تقسیمبندی و رتبهبندی خود گیرندگان باشد؟آیا پرداخت دائم این سهام میتواند عادلانه باشد؟آیا پرداخت نقدی بهترین و عادلانهترین شیوه است؟و آیا این شیوهء پرداخت موجب افزایش همیشگی نقدینگی و دارای بازتابهای تورمی شدیدی نخواهد بود و قدرت خرید مردم را بیش از پیش کاهش نخواهد داد؟آیا این دریافت نقدی،با شأن و منزلت و عزتمندی این خیل عظیم گیرندگان متناسب است؟آیا اینگونه پرداختها،با فرهنگ اسلامی و جهانی ترغیب و تشویق کار و تلاش متنافر نیست و منجر به تبدیل دولت به یک کمیتهء امداد بزرگ نخواهد گردید که مددجویان آن،قشر عظیمی از ملت خواهند بود؟اساسا اگر کسی در میدان تلاش و کوشش توانسته باشد به منزلت مالی بالاتری دست یابد،چرا باید بهجای تشویق،با جریمههایی مانند عدم دریافت سهام،و عدم برخورداری از یارانهها روبرو شود؟آیا این امر منجر به تضعیف طبقات کوشا و مولد جامعه و گسترش بینواپروری نخواهد شد؟همچنین با توجه به محدودیت منابع مالی کشور و وابستگی آن به اقتصاد پرفراز و نشیب تکمحصولی نفتی و فشارهای دایمی اقتصادی جهانخواران بر کشور انقلابی ایران،آیا همواره میتوان به پرداخت این سهام به مثابهء یک جیرهء اقتصادی دائم اقدام نمود و در مقاطع اضطراری این توقع و مطالبه ایجاد شده را بیپاسخ گذاشت؟متأسفانه در دولت نهم و توسط دولتیان،این سؤالات-چه در سطوح دولت و چه در مجامع اسلامی و دانشگاهی-طرح و بهصورت شفاف پاسخ داده نشده است."