خلاصه ماشینی:
"نویسنده تداوم حیات نظام جمهوری اسلامی را در گروی توسعه متوازن در سه بعد اقتصاد، سیاست و فرهنگ میداند و چون به زعم او در حوزه فرهنگی با رکود، بحران و مشکلات جدی مواجه هستیم، ترجیح میدهد مقاله خود را به حوزه فرهنگ اختصاص دهد.
گام بعدی این مقاله بررسی نقش رییس جمهور و دولت در تحول فرهنگ عمومی است و به همین منظور ابتدا تعریفی از فرهنگ عمومی ارائه داده میشود و سپس با تقسیمبندی فرهنگسازی به فرهنگسازی ارادی و طبیعی، هر یک از این دو اصطلاح را توضیح میدهد و جایگاه مربی را در هر یک از دو شیوه مورد بررسی قرار میدهد.
وی سپس چهار دلیل برای قضاوت خود ذکر میکند که عبارتاند از: اختصاص فرهنگسازی به شاخه تربیتی آموزش و پرورش؛ محدود شدن وظیفه آموزش عالی به توسعه علم؛ کاهش انتظار از وزارت ارشاد به هدایت و نظارت در تولید خدمات فرهنگی خروج سایر وزارتخانهها از دایره فرهنگ و فراموشی وظایف فرهنگی از سوی آنها."