چکیده:
بخش آموزش به طور اعم و آموزش عالی به طور اخص یکی از پایه های اصلی توسعه هر کشور محسوب می شود. لذا، ارزیابی و بهبود مستمر کیفیت آموزش و یادگیری در آموزش عالی طی دهه های اخیر از سوی دانشگاهها در سراسر جهان مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. از این رو، در این مقاله روش گسترش مشخصه های کیفی در دوره دکترای رشته مدیریت دانشگاههای دولتی ایران (تهران، شهید بهشتی، تربیت مدرس، علامه طباطبایی و اصفهان) با هدف ارزیابی و بهبود کیفیت برنامه های آموزشی ارایه شده در این دوره مطالعه شده است. در این پژوهش 80 نفر از 328 دانشجوی دوره دکترای مدیریت در نیمسال دوم تحصیلی 87-1386 در دانشگاههای یاد شده به عنوان نمونه انتخاب شده اند و برای گردآوری داده ها از نمونه موردنظر از پرسشنامه استفاده شده است.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که مهم ترین خواسته های دانشجویان دکترای مدیریت «کسب جدیدترین تجارب سازمانی، تبحر یافتن در مهارتهای تحلیلی، ترغیب دانشجویان به تفکر، مفید و کافی بودن منابع معرفی شده، مثالها و تکالیف ارایه شده، داشتن روحیه انتقادپذیری استاد درس و توانایی علمی و میزان تسلط وی بر موضوع درس» است که باید مورد توجه طراحان این مقطع تحصیلی قرار گیرد. همچنین، یافته های پژوهش نشان می دهد که بین میزان اهمیت خواسته ها از نظر دانشجویان و میزان دستیابی آنها به خواسته هایشان تفاوت معناداری وجود دارد و ضرورت گذر از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب به روشنی درک می شود.
خلاصه ماشینی:
نتايج تحقيق حاکي از آن است که مهم ترين خواسته هاي دانشجويان دکتراي مديريت «کسب جديدترين تجارب سازماني ، تبحر يافتن در مهارتهاي تحليلي ، ترغيب دانشجويان به تفکر، مفيد و کافي بودن منابع معرفي شده، مثالها و تکاليف ارائه شده، داشتن روحيه انتقادپذيري استاد درس و توانايي علمي و ميزان تسلط وي بر موضوع درس» است که بايد مورد توجه طراحان اين مقطع تحصيلي قرار گيرد.