چکیده:
مساله جنگ جایگاهی ویژه در یهودیت دارد.گستره تاریخ کهن یهودی متاثر از نبردهای تهاجمی یا دفاعی یهودیان است.جنگ مانند بسیاری از آموزههای این آیین،بر دو موضوع محوری بنا نهاده شده است:قوم و سرزمین.نبردهای یهودیت باستان در راستای تصرف،تسلط و گسترش اراضی سرزمین تحت حاکمیت یهودی ساماندهی شدهاند.یکی از اقسام جنگ مشروع و البته واجب یهودی،«ملحمت حوا» است.ملحمت حوا،نبردی است به منظور تصرف اراضی سرزمین موعود. برخی از نبردهای سرنوشتساز یهودیان آغازین چون جنگ با اقوام هفتگانه،در زمره جنگ آغازگرانه واجب یا همان«ملحمت حوا»قرار دارند.مصادیق«ملحمت حوا» که هماره تنخ با افتخار از آنها یاد میکند زمینهساز چالشهای الاهیات مبتنی بر عهد عتیق با اصول انسانی و اخلاقی شده است.چالشهایی که برخی از اندیشمندان یهودی را به تاویل این فرازها و تفسیر جنگهای آغازگرانه به منزله نبردهای دفاعی پیشگیرانه ناچار نموده است.
The war in Judaism، like many of teachings of this faith، is founded on two central things: people and land. The aim which ancient Jews sought through the wars they fought was occupying new lands and bringing them under their control. One of the Jewish types of wars which they consider legitmate and obligatory is "Eve Massacre"، through which the promised land، as the Jews say، can be regained. They consider that some of the
most important earlier Jews' battles، such as that which they fought against seven nations are among the obligatory pioneering battles or perhaps the very "mil·khä·met khō·vä".
خلاصه ماشینی:
"ذکر قید«حلال گوشت»برای حیوانات حکایت از این دارد که اولا«حیوان»در آن برهه تاریخی از جهت جواز یا عدم جواز خوردن گوشت آن،به دو گروه کلی تقسیم میشده است و ثانیا کشتن حیوانات و شکارگری آدم معاصر نوح،نه یک مسئله اتفاقی یا غیر اخلاقی،که یک آموزه قانونمند دینی بوده است و برای آن احکامی از سوی خدای یهود صادر شده و انسان نیز حیواناتی را برای کشتن و خوردن برگزیده بود.
برای مثال، در تورات صریح میشود که عمالیقدر برابر خدا بیپروایی کردهاند و با وجود اینکه شاهد خروج معجزهآمیز بنی اسرائیل از مصر بودند،بلافاصله اقدام به نبرد با ایشان نمودند و این یعنی نترسیدن از یهوه و مقابله با او.
آیا چنین جمعیتی میتواند یک خطر برای عمالقه تلقی شود و آیا حمله به ایشان ضعیفکشی به معنای دقیق کلمه نیست؟98بر همین اساس،عمالقه وضعیتی استثنایی در میان میان دشمنان بنی اسرائیل مییابد و تنها این قوم هستند که از سوی یهوه محکوم به قتل فجیع و نسلکشی بیمانندی میشوند که هیچ موجودی از این کشتار مستثنا نمیگردد.
مسئله دستان موسی79در نبرد با عمالیق نیز بر همین نکته اشاره دارد و بالا رفتن دستان موسی،کنایه از اعتماد و توکل قوم به یهوه و در نتیجه،پیروزی و ظفرمندی ایشان در جنگ با عمالیق و پایین آمدن دستان89 وی،حاکی از افت ایمان و توکل بنی اسرائیل به خداوند خویش است.
آیا اینکه مقدار عدد ابجدی عمالیق در زبان عبری 042 و برابر با معادل عبرانی واژه«شک»921است،ما را به همین مسئله رهنمون نمیسازد؟ نتیجهگیری ملحمت حوا،نخستین مصداق نبرد مشروع در آیین یهود است که پیروان این دین بر اساس آن ملزم به نبرد با کسانی هستند که تصرف سرزمین موعود در عهد باستان متوقف بر شکست ایشان بوده است."