چکیده:
براساس جهانبینی ادیان الاهی،انسان خلیفه خداوند و مرکز و محور جهان هستی است. وی عهدهدار رسالت کسب معرفت،تهذیب نفس و اصلاح جامعه است.و حیات او در جهان آخرت نیز استمرار دارد.علاوهبر حفظ کرامت انسان،استعدادهای معنوی و عقلانی بشر در پرتو رهیافتهای فطری و هدایتهای وحیانی شکوفا میشود.حجاب و پوشش از جمله موضوعاتی است که رعایت آن موجب حفظ کرامت انسان است. برخی معتقدند پوشش و حجاب،صرفا نتیجه تعامل فرهنگی بین فرهنگهاست.در نتیجه ادیان الاهی در مورد چگونگی حضور زن در برابر نامحرم،قانونی خاص ندارند.از دیدگاه ایشان،آنچه امروز به صورت دستوری شرعی درآمده،مستندی شرعی ندارد.این مقاله با رویکرد نظری و اسنادی،به تحقیق درباره صحت و سقم این نظر پرداخته و مستندات دینی پوشش و حجاب را در سه دین زردتشت،یهود،مسیحیت تبیین و تشریح کرده است.
Man is the vicegerent of God and the central point of the universe according to the worldview of divine religions. He is charged with the mission of acquisition of due knowledge، purification of soul، and reformation of the society. He is supposed to continue his life towards the next world. Natural or innate directions and revealed instances of guidance give rise not only to preservation of human dignity but to actualization and flourish of his intellectual and spiritual potentials. Some hold that veil or Hijab is merely the outcome of a cultural interaction. As a result، divine religions do not have any specific rule or regulation concerning the manner of women’s presence before men. They say the rule of Hijab is not supported by any religious proof or evidence. Taking a theoretical approach، the present article studies the verification of this view and elaborates the religious evidence concerning veil or Hijab.
خلاصه ماشینی:
"84در حکم سختگیرانه تلمود،اگر رفتار زن فضیحتآمیز باشد،شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ مهریه طلاق دهد و زنانی که در موارد زیر به رفتار و کردار آنها اشاره میشود،ازدواجشان باطل است و مبلغ مهریه به ایشان تعلق نمیگیرد؛زنی که از اجرای قوانین دینی یهود سرپیچی میکند،برای مثال،بدون پوشاندن سر خود،به میان مردان میرود؛در کوچه و بازار پشم میریسد و با هر مردی از روی سبکسری به گفتوگو میپردازد،زنی که در حضور شوهر خود،به والدین او دشنام میدهد و زن بلند صدا که در خانه با شوهر خود به صدای بلند درباره امور زناشویی صحبت میکند و همسایگان او میشنون که چه میگوید.
حجاب گفتاری:در دین یهود،شواهدی وجود دارد که رعایت عفت وحجاب گفتاری را تأیید میکند؛در گنجینه تلمود نقل شده است:زنی که از اجرای قوانین دینی یهود سرپیچی میکند،برای مثال،با هر مری از روی سبکسری به گفتوگو میپردازد، زنی که در حضور شوهر خود،به والدین او دشنام میدهد و در خانه با شوهر خود به صدای بلند درباره امور زناشویی صحبت میکند و همسایگان او میشنوند که چه میگوید، شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ مهریه طلاق دهد.
68 نتیجهگیری هدف مقاله صرفا ارائه مستندات شرعی برا توجه ادیان بر مسئله پوشش و حجاب بود تا نشان داده شود،فرهنگ به تنهایی بر این مهم تأکید نداشته است؛بلکه ادیان،هماهنگ با فطرت آدمی،گرایش به پوشش و عفاف را به عنوان یک اصل پسندیده مطرح کردند در ادیان،صرفا به حجاب ظاهری تأکید و بسنده نشده؛بلکه حجاب باطنی به عنوان آراستگی درونی و تلاش در جهت تأدیب نفس برای هر مرد و زن متدین توصیه شده است."