چکیده:
سید قطب الدین از بزرگان عرفان و از اقطاب سلسلهء ذهبیه است.1دیدگاههای و اندیشههای او تحولی نو آفرید تا آنجا که او را محیی و مجدد بزرگ طریقهء ذهبیه خواندهاند.2آثار منظوم و منثور بسیاری از او بر جای مانده،که ضمن آنها،علاوه بر ذکر تجربههای عرفانی،دیدگاهها و تعالیم مهم عرفانی را نیز مطرح کرده و از مباحثی چون وجود،حقیقت وجود،اعیان ثابته و ولایت سخن به میان آورده است.
خلاصه ماشینی:
"سید قطب الدین در رسالهء منهج التحریر به این موضوع اشاره کرده و گفته است: ذات وجود است که او حق بود او نه مقید و نه مطلق بود با صمدیت که وجود خداست معنی اطلاق و نقیضش کجاست؟ ذات بود اصل کمال صفات معنی و مصداق صفتهای ذات نی صفت فعل که ابداع اوست فعل حدوث است و قدم ذات اوست کائن بالغیر که حادث به هوست هستی فعل و اثر فعل اوست فعل وجودی است که او مطلق است نور افاضات وجود حق است این نه وجودی است که او حق بود بلکه وجودی متحقق بود نور وجودی است اضافی عام شامل اعیان حقایق تمام رحمت رحمانی عام است این فیض وجودی به دوام است این هستی آثار وجودات خاص یافته از فهم قیودش اساس معنی ماهیتشان از قیود هست نمودار به نور وجود هستی جوهرکه ز حق صادر است چون نگری ذات همان جوهر است هستی اعراض که دارد نمود ذات عرض دان که بود در شهود هستی هر شیء که دارد نشان برحسب وجه بدیهی است آن9 * هو الازلی الذی لا یزال حقائق کل صفات الکمال و لیست حقیقیه فی الازال سوی الحق بالذات عزوجل هو الحق قبل ظهور الصفات و منه تحققت الممکنات فلاریب ان الوجود قدیم هو الازلی العلی العظیم احق الحقائق اذا لم تزل وجودا و موجوده فی الازل فکانت حقیقته ذاته تعالی و معناه اثباته01 * لان الوجود الحق بالذات فی الازل وجوده عنی الذات بالصمدیه افاض وجودا مطلقا هو فعله و ابداعه المعنی بلفظ الاراده و کل الوجودات المقیده التی تشاهدها اثاره فی الشهاده11 (9)."