خلاصه ماشینی:
"طرف دروازه زبان فارسی را بر روی لغات تازهوارد فرنگی که همچون سیل بنیانکن داخل زبان ما می- شود باز گذاشتهایم،و از طرف دیگر تمام هم و نیروی خود را صرف دستکاری و زیر و رو کردن کلمات ادبی جا افتاده گذشته میکنیم،و قیافه مفردات و ترکیباتی را تغییر میدهیم که نتیجهاش غیر از قطع پیوند فرهنگی نسلهای آینده از شاهنامه و خسمه نظامی و مثنوی و کلیات سعدی و دیوان حافظ و امثلا آن نیست،و باز هم تکرار میکنم که هر اقدامی که موجب گسیختن رابطه آیندگان با زبان و ادبیات و فرهنگ ملی گذشتگان باشد سرتاپا به ضرر و زیان این ملت است.
و اگر این حالت دوام داشته باشد بیم آنست که از قافله علم و تمدن زنده بشری چندان عقب بیفتیم و باز پس بمانیم که دیگر رسیدن به آن امکان نداشته باشد،و نتوانیم خود را با دنیای پیشرفته همقدم و همراه سازیم."