خلاصه ماشینی:
"» «زوفیا چاپاک»استاد زبان فارسی دانشگاه «ورشو»با این جمله آغاز به صحبت میکند و میافزاید:من شیراز که بودم واقعا از میهماننوازی آنها حظ کردم ولی حیف که همه سعی میکردند با من انگلیسی حرف بزنند من هم بقول شما دو پایم را در یک کفش کرده بودم و فارسی حرف میزدم!هم اکنون در دانشگاه«ورشو»و دانشگاه«کراکف» عمده زیادی فارسی میخوانند و از این طریق با فرهنگ شما آشنا میشوند،آن وقت حیف است که خود شما از خودتان غافل شوید.
«ما همه ثروتمان را صرف جوانهایمان میکنیم و انتظار بازده نیز از آنها داریم از اینرو اگر کسی پس از فارغ التحصیل شدن بخواهد بکشور دیگری برود باید تمام خرجی را که دولت برای او کرده یک جا پس بدهد و چون او قادر بچنین کاری نیست از رفتن بخارج صرفنظر میکند و بعدها که مشغول کار شد،او حتی به این فکرها میخندد»!"