خلاصه ماشینی:
مولفان در این اثر تلاش دارند با زمینههای مفهومی و تاریخی به معنا و ریشههای خوشنویسی اسلامی بپردازند و زیباییشناسی،تکنیک،سبک و ساختار این هنر را مورد توجه قرار دهند.
به باور آنها خوشنویسی هنر مقدس بوده و تنها در پی اهداف زیبایی شناسانه نیست.
نویسندگان هنر خوشنویسی را با جنبه گوناگون فرهنگ اسلامی مورد بررسی قرار دادهاند،اما در رابطه با هنر خطاطی ایران موضوع به تفصیل بررسی نشده که نیازمند پرداخت بیشتری است.
مؤلفان دربارهی تعیین سبکهای خوشنویسی و الگوهای مختلف،یک گونهشناسی کلی مبتنی بر فرهنگ اسلامی شامل شش سبک ارائه میدهند:کوفی،نسخ،مغربی اندلسی،رقاع،دیوانی،و تعلیق.
کتاب در بخشی دیگر به خوشنویسی و ارتباط آن با معماری میپردازد که بر روی بناهای تاریخی قرار میگیرد و مساجد،کاخها،مدارس، مقابر و اماکن مقدس را تزیین میکند و کلام مکتوب و متنهای مذهبی را با ساختهای معماری مانند منارهها،گنبدها و دروازهها پیوند میدهد.
معماری اسلامی نیز لزوما به معنای معماری مجلل نیست که در عین سادگی پذیرای هنر خوشنویسی است.