خلاصه ماشینی:
"شکل لباس و رنگ آن نباید مانع از حرکتهای پیچیدهی بازیگر شود؛ برای مثال اگر شخصیتی در صحنه آرام و بدون حرکت است میتوان در طراحی لباس آن بیشتر از شکلهای افقی و نقشهائی با مایهی کم رنگ و ملایمی استفاده کرد و یا اگر بازیگری در حال صحبت قدم میزند و از حرکت دستهای خود برای بیان پیام و تأکید بیشتر استفاده میکند،انتخاب رنگهای لباس وی میتواند شدت بیشتری داشته و سنگینتر انتخاب شده و یا در شکلها و نقشهای عمودی تأکید بشود.
لازم است که در طراحی لباس سعی شود تا تأکید بیشتری برای نمایش هیجانات و التهابات و حرکات شود که برای نیل به این مقصود کاربرد رنگهای گرم و نقشها مواج درشت با خطوط *به درستی میتوان گفت،طراحی لباس رابطی بین سه عامل بنیادی تئاتر یعنی حرکت،کلام و فضا است و بدون آن بازیگران تئاتر به شخصیتهای پر حرف و بدون هویت تبدیل خواهند شد."