خلاصه ماشینی:
"به لحاظ آشنایی بیشتر خواننده با اینگونه شاهنامههای کردی،ابیاتی چند از منظومهی کردی بیژن و منیجه را که از سرایندهیی ناشناخته و به گویش کردی گورانی سروده شده در مقام سنجش با بیژن و منیژه سرودهی فردوسی سخنسرای بزرگ ایرانشهر در زیر میآورم و این ابیات از آن بخش از داستان بیژن و منیژه برگزیده شده که گرگین میلاد پهلوانی که به دستور کیخسرو کیانی بیژن را به منظور جنگ با گرازان در سرزمین ارمن همراهی مینماید و در هنگامهی جنگ با گرازان از یاری به او خودداری مینماید: ابیاتی از بیژن و منیژهی فردوسی ابیاتی از بیژن و منیجهی کردی به گرگین میلاد گفت اندر آی وگرنه زیک سو بپرداز جای برو تا به نزدیک آن آبگیر چرمن پا گراز اندر آیم به تیر بدان گه که از بیشه خیزد خروش تو بردار گرز و به جای آر هوش به بیژن چنین گفت گرگین گو که پیمان نه این بود با شاه نو بیژن وات گرگین جهاندیده سال ارو به وینهی روسم پورزال بپوشیم سلاح جنگی و بیخم بشیم بو در بند من و تو به هم و ضرب باهو و مودای هندی کار چنی وجه خوکان بکریم قلار گرگین بدذات شوم ناپسند و اتش بو فرزند گیوهرمند تو برداشتی گوهر و سیم زر تو بستی مر این زر مگه را کمر چو بیژن شنید این سخن خیره شد همه چشمش از روی او تیره شد تو دانهی یاقوت شاهی بردنی تو آوات جنگ خوکان کردنی بیژن پورگیو ایراژنی به گوش همه چشمش از روی او تیره شد نه درون جوشا و برهاورد خروش و در بخش دوم به هیچوجه چنین نیست و سرایندهگان کرد استقلال بیشتری داشته و شاهنامههای آنان تنها در برخی از نامهای اساتیری همچون کیقباد،کیکاووس،کیخسرو،زال،رستم،سهراب و..."