خلاصه ماشینی:
"حال به بررسی مصرفکنندگان آمریکایی بپردازیم که مصرف آنها معادل 07 درصد تولید ناخالص داخلی است:اینکه عدم خرج آنها ادامه مییابد،تحقق پیدا نمیکند.
ولی برنامه کاهش مالیاتی رئیس جمهور که با سقوط صدام از حمایت بیشتری بر خوردار است،در نیمه دوم سال 001 میلیارد دلار اضافه در اختیار مصرفکنندگان قرار میدهد که مصرف یا پس انداز نمایند.
هزینههای سرمایهای این بنگاهها در سال 1002 و 2002 به ترتیب معادل 5/2 و 5/7 درصد کاهش نشان میدهد که پس از جنگ جهانی دوم،بدترین وضع را دارد.
پس از کاهش مقدار واقعی هزینههای دولتی در اغلب سال های دهه 0991،در سال 2002 این هزینهها معادل 7/5 درصد افزایش یافت.
حال اگر تمام این مطالب را جمع کنیم،هرچند که اقتصاد آمریکا آشی را گرم نخواهد کرد،ولی رشد آن بیش از اتحادیه اروپا و ژاپن خواهد بود.
این مطلب شاید باعث شادی مردم آمریکا گردد،ولی رشد اندک دیگر کشورهای جهان،بیشترین اثر منفی را برای اقتصاد ما دارد."