خلاصه ماشینی:
"6. فضای اروتیک؛ جز سرودههای رمانتیک و عاشقانهی زمینی و داستانهایی که محور آنها مسائل جنسی و جسمی بود،نوعی بیپروایی و گاه هرزگی در طرح عریان مسائل جنسی در ادبیات به چشم میخورد بهگونهای که منتقدان-حتی منتقدان متعلق به همین فضا -به صادق چوبک اعتراض کردند که تعمد و تعهد!در این همه کاربرد بیپرده چه وجهی میتواند داشته باشد.
دین و بهویژه اندیشههای شیعی،مرکز و محور آثار میشود و تماشای عظمت مردمی که عاشقانه و آگاهانه و سرفراز،رویاروی رنجها و تنگناهای دشمن ساخته ایستادهاند آنان را به مردم ستایی و خضوع در برابر آنان و حتی نوعی خود اتهامی میکشاند: گفتم که بیت ناقص شعرم از خانههای شهر که بهتر نیست بگذار شعر من هم چون خانههای خاکی مردم خرد و خراب باشد و خونآلود قیصر امینپور در این زمینه و تبیین درونمایهی ادبیات انقلاب سخن فراوان است که فرصت و فراخنایی دیگر میطلبد تا بررسی و بازشناسانده شود."