چکیده:
این مقاله در صدد معرفی الاهیات عملی (practical theology) و نحوه صورتبندی آن در تاریخ اندیشه مدرن دینی در مسیحیت است. برای انجام این معرفی، به الف) زمینههای تاریخی و اجتماعی (سکولاریزاسیون در غرب)؛ ب) اندیشههای الاهیاتی پیشین (الاهیات شبانی و الاهیاتی اخلاقی)؛ ج) شخصیتها و متفکران اثرگذار، مراکز، کتابها، و نشریاتی که در به وجود آمدن این الاهیات سهم بسزایی داشتهاند؛ و د) وظایف توصیفی، تفسیری، هنجاری، و عملی این الاهیات، در این نوشته مورد اشاره قرار خواهند گرفت.
خلاصه ماشینی:
"129 با توجه به معنای الاهیات شبانی، به عنوان پیشینۀ الاهیات عملی، الاهیات عملی 130 را هم به گونههای مختلفی میتوان تعریف کرد: الف) شاخهای از الاهیات که فعالیتها و مسئولیتهای کشیشان را که شامل وعظ، آیینهای عبادی، امور معنوی، آموزش مسیحی و سرپرستی و مدیریت کلیسا میشود، بررسی میکند؛ ب) حوزهای از الاهیات که موضوع آن حیات کلیسا در زمان کنونی است؛ ج) رشتهای از الاهیات است که تلاش میکند تا از روشهای الاهیاتی برای مطالعه وضعیت معاصر و رفتارهای فردی و اجتماعی استفاده کند(Hunter, 2005, pp.
خاتمه هرچند الاهیات عملی، به تجربۀ تاریخی مسیحیت در دنیای جدید، معطوف بوده است، و آن را نمیتوان بدون توجه به مسایل مربوط به جامعۀ بومی خود، به جامعۀ فکری در دنیای اسلام انتقال داده و به نوعی شبیهسازی دینی و الاهیاتی دست زد، ولی هستۀ مرکزی موجود در این رویکرد الاهیاتی که عبارت است از فعالکردن ظرفیتهای عملی الاهیات در صحنۀ زندگی انسان معاصر از یکسو (جنبه ایجابی)، و چالش با سکولاریسم در مدیریت زندگی انسان دیندار از سوی دیگر (جنبه سلبی)، در همه ادیان ابراهیمی مشترک بوده و میتواند افقهای جدیدی را - مبتنی بر آموزههای دینی- در صحنۀ مدیریت زندگی به وجود آورد و رقابتها و یا بلکه گفتوگوهای جدیدی را با علوم انسانی معطوف به زندگی انسان آغاز نماید و تحولات تازهای را در حوزۀ دین پژوهی از یکسو، علوم انسانی سکولار از سوی دیگر، و زندگی انسان معاصر جدید از دیگر سو، نوید دهد."