خلاصه ماشینی:
"1. از امام باقر علیه السلام روایت شده است:گروهی از یهودیانی که مسلمان شده بودند-از جمله:عبد الله بن سلام،أسد،ثعلبه،ابن یامین و ابن صوریا-خدمت پیامبر صلی الله علیه و اله آمدند و عرض کردند:ای پیامبر خدا!حضرت موسی علیه السلام«یوشع بن نون»را وصی خود قرار داد،وصی شما کیست و بعد از شما ولی و سرپرست ما چه کسی خواهد بود؟در این حال آیة إنما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة و هم راکعون 1نازل شد.
حضرت علی علیه السلام در اثبات امامت خود به نصوصی که رسول خدا صلی الله علیه و اله در اثبات خلافت او فرموده بود،احتجاج میکرد و آنها تصدیق میکردند که در ضمن احتجاجهای خود فرمود:آیا در میان شما غیر از من کسی هست که در حال رکوع زکات داده و آیهء إنما و لیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة و هم راکعون در حق او نازل شده باشد؟ همگی عرض کردند:نه،غیر از شما کسی نیست.
علاوه بر آن،در آیهء فوق نکتههایی وجود دارد که ایجاب میکند حتما با لفظ جمع بیاید که در اینجا نکتهای از زمخشری(مفسر سنی)و نکتهای از علامه سید شرف الدین(محقق شیعی)نقل میکنیم: "جار الله زمخشری"گفته است: گرچه زکاتدهنده در حال رکوع (علی علیه السلام)یک نفر بوده است؛ولی «الذین»به صورت جمع آورده شده است تا مردم برای انجام دادن نظیر عمل آن حضرت،ترغیب شوند و توجه کنند به اینکه خوی و سرشت مؤمنان ایجاب میکند آنان در این حد خواهان احسان و نیکی به فقرا و مستمندان باشند،حتی اگر لازم باشد،به اندازهء اتمام نماز نیز آن را تأخیر نیندازند."