خلاصه ماشینی:
"پس برگزاری نمایشگاه،گونهای معنا دادن به زندگی است؟ تا وقتی که ما در خانه و در زندگی روزانه گم هستیم،برای دیگران مهم نیستیم،وقتی تجربههایمان را در قالب رشتههای هنری به نمایش میگذاریم،تازه برای عدهای زندگی ما و وجود ما در این کره خاکی اهمیت پیدا میکند،طبیعی است بیشتر مردم برای اینکه بیدغدغه زندگی کنند ترجیح میدهند هیچ وقت دیده نشوند،شاید بتوان گفت آسوده زندگی میکنند،اما هولانگیزترین بخش این آسودگی این است که بودن آدمها با نبودنشان برای دیگران چه فرقی میکند؟من همیشه از خودم میپرسم بودن من یا نبودم برای دیگران چه فرقی میکند؟اما وقتی آثار خودت را در معرض تماشا میگذاری یعنی میکوشی که بیان کنی من هستم،نه تنها برای خودم و برای خانوادهام بلکه برای شما هم میتوانم مفید باشم."