خلاصه ماشینی:
"از همینرو معتقدم وقتی از این نمایشگاه کهحاصل کارهای یازدهمجسمهساز جوان است بازدید میکنیحد اکثر میتوانی آثار را به سهنفر نسبت دهی،به گمانم دلیلآن مشاهده سهتیپ آثاری است که دکتر سمیع آذر از منظریدیگر در نوشتر خود به آن اشاره کرده است،که به نقل مضمونمیتوان آنه را آثار معمارگونه در ابعاد کوچک،آثار ملهم ازتصویرنگاری اسطورهها و نمادهای کهن،و کارهای آزادتریدر قلمرو هنر انتزاعی برشمرد.
البته در این نمایشگاه خاص شاید چندان نتواناین انتقاد را با توجه به جوان بودن مجسمهسازان و زمان اندکآموزش صائب دانست،چرا که بخشی از این تأثیر ناخودآگاه،حاصل سایه سنگین نام و شخصیتی چون تناولی است،کهشاید شاگردیاش برای نسل جوان افتخاری است.
بنابرین در این خصوص باید به نسلجوان متذکر شد،در فراگیری تجربیات معلم خود که حاصلسالها کار هنری است،تفاوت آموزههای تکنیکی را باشیوههای فردی استاد مهم بدانند؛خصوصا وقتی بسیار ازآثار این شیوه،یادآور مکتب شاخصی چون سقاخانه باشد!اگرچه به قول دوستی مکتب سقاخانه حد اقل درمجسمهسازی آنقدر جای کار دارد که نسل دیگری ازمجسمهسازان ایران پیرو پیشگام و چهرهی شاخص آن باشند،البته گفتگو در این خصوص مقال دیگری میطلبد."