خلاصه ماشینی:
"سفیدیها در دوره بعدی آثار اسپهبد تبدیل به تاشهای کشیدهای میشوند که از خلالشان چهرهای یا اندامی نمایان میشود این تاشها در دورههای بعدی آثار اسپهبد حضوری مداوم دارند،گاه محو و رنگ پریده و گاه رنگین و پر انرژی.
جسیم بودن و بافت قسمتهایی از آثار اسپهبد به همران انسان-حیوانهایش به بهمن محصص،فانتزی و تخیلیش به اردشیر(خصوصا در دوره بعد از کلاغها)و پرداخت کاریاش به آیدین آغداشلو و واحد خاکدان و شخصیتهایش به آثار اخیر نیکزاد نجومی نزدیک است و از این نظر قطعهای است که قسمتی از نقشه معاصر با او کامل میشود.
در آثار اسپهبد تضادها و مسایل انسان معاصر با قصهها و توتمهای دنیای باستان پیوند مییابد و به فضایی بیزمان و بیمکان منتهی میشود که انسانها و حیوانات و اشیاء و مکانها در آن معلقاند.
کلاغهایش آنقدر موذی و مرموزاند که بعد از دیدنشان هرگاه کلاغ ببینی به یاد آثار اسپهبد میافتی و انسان-حیوانهایش آنقدر تاثیرگذار که میتوانند خصایل باستان را در پارادوکسی مدام با معصومیت و سبعیت انسان معاصر پیوند دهند."