خلاصه ماشینی:
"آن‌چه در ادامه می‌خوانید یکیاز نامه‌های نیما یوشیخ از ده یوش به رسام ارژنگی نقاش صاحب‌نام مردمکوچه‌بازار و قهوه‌خانه می‌باشد.
آه»اگر من یک نقاش بودم با این همه رنگ‌ها که طبیعت درهم ریخته است چه می‌کردم!از آن‌هامتصل می‌ساختم و قلب مشتاق و دیوانه‌ام را بهتر قانع می‌کردم.
متص زیر تیغ آفتاب که از غلاف این پرده‌ی رقیق بیرون و درونمی‌کند بدنه‌ی رنگارنگ خود را حرکت می‌دهد.
اما کجا طبیعت بهتر از قلم تو کار کرده است؟بعضی اوقات ما از تماشای پرده‌ای که به دستیک نقاش ماهر ساخته شده است بیشتر خرسند و راضی می‌شویم تا از پرده‌ای که طبیعت پیشچشم ما می‌گذارد.
دوست نقاش من در این موقع همه چیز رافراموش کرده گاهی غرور طبیعی در او بهطغیان آمده برای خود سلطنتی در عالمخیال دارد و گاهی خسته شده آهنگمغرورانه‌اش محزون می‌شود.
در بی‌قابلیتی مردم چندان دقت نکن این است راه خلاصی."
(
, 
, 
)
