خلاصه ماشینی:
"ولی واقعا در این نمایشگاه جایی به او داده شده است که حتی در صورت ممکن کسی آن را نبیند؟ در کنارش کار ویدیویی خانم فلسطینی (Emily Jacir) است.
واقعیت آن است که آنچه شعر امروز ما را به مسلخ بیاعتباری کشانده و طراحی گرافیک ما را به جایی رسانده که دوغ و دوشابش را نمیتوان تشخیص داد،آنچه که چند سال پیش چرخهای عظیم یکی دو بیینال هنرهای مفهومی را به گردش درآورد و ناگهان بیخود و بیجهت متوقفش کرد و خلاصه آنچه که سینما و شاید اگر خوب نگاه کنیم،بسیاری دیگر از شاخههای هنریمان را زمینگیر کرده،حالا به سراغ ویدئو آرت رفته است.
بالاخره آدم عاقل از خود میپرسد اگر چنین رویکردی در سالنهای سینما و جشنوارههای طلایی آن سوی آب جواب گرفته،چرا در گالریهایشان جواب نگیرد؟این خود بحثی دیگر میطلبد اما این همه برای آنها که بر مسند آقایی فرهنگ ما نشستهاند و به «ارشاد»خلق خدا مشغولند،زنگ خطری است."